Page 3 - Το Μαγικό Ρολόι

Κεφάλαιο Α’: Το Χρυσό Ρολόι

Ήταν Σάββατο. Η καλύτερή μου μέρα της

εβδομάδας! Τι κρίμα που έχουμε τεστ ιστορίας την
επόμενη Δευτέρα! Δεν έχω διαβάσει καθόλου! Δεν

πειράζει, όμως – έχω ακόμα μια ολόκληρη βδομάδα!
Ωχ! Συγγνώμη, δεν συστήθηκα. Με λένε Νίκο και
μένω στην Αθήνα με τον μπαμπά μου, την μαμά μου,

την αδερφή μου – την Μαρία – και τον σκύλο μας, τον
Μαξ.
Αυτό το Σάββατο, πήγαμε στο πάρκο με την Μαρία

και τον Μαξ. Πίσω από ένα δέντρο, είδα μια λάμψη.
Πλησίασα πιο κοντά και κατάλαβα πως ήταν ένα
χρυσό ρολόι τσέπης. Φαινόταν πολύ παλιό και ακριβό,

αλλά και πολύ βρόμικο.
«Λες να ’ναι πολύτιμο;» ρώτησα την Μαρία.

«Νομίζω ναι!» απάντησε εκείνη.
«Πάμε να το πουλήσουμε!» είπα ενθουσιασμένος. «Θα
βγάλουμε πολλά λεφτά!»
«Αλλά πού θα το πουλήσουμε;» ρώτησε η Μαρία. «Δεν

ξέρουμε κανένα μαγαζί με αντίκες!»
«Θα ξέρει κάποιο η μαμά. Πάμε να τη ρωτήσουμε!»

απάντησα.
Όταν γυρίσαμε σπίτι, πριν ρωτήσουμε την μαμά για
το μαγαζί, έλεγξα αν το χρυσό ρολόι έλεγε τη σωστή

ώρα. Ήταν ακριβώς το ίδιο, όπως το μεγάλο ρολόι στο
σπίτι μας. Όταν ρωτήσαμε την μαμά αν ήξερε κανένα
μαγαζί με αντίκες, είπε πως δεν ήξερε κανένα! Μετά

ρωτήσαμε τον μπαμπά, τη γιαγιά, τον παππού και
όλους τους άλλους συγγενείς μας, αλλά δεν ήξεραν
κανένα!

Την επόμενη μέρα, πήγαμε εκδρομή με την
οικογένειά μου στην Ακρόπολη και είδαμε τον
Παρθενώνα. Μου είπε η μαμά πως ο Παρθενώνας ήταν

ναός της Αθηνάς.
«Ποια είναι η Αθηνά, μαμά;» τη ρώτησα.