Page 41 - นิทานพื้นบ้าน-1

ดังนั้น ข้าพระพุทธเจ้าจึงเปรียบเหมือนช้างเท้าหลัง

พระองค์เป็นช้างเท้าหน้า ดังนั้น ข้าพระพุทธเจ้าขอ

มอบครึ่งส่วนหน้าให้พระองค์ ส่วนครึ่งหลังเป็นของ

ข้าพระพุทธเจ้าเองพระพุทธเจ้าข้า”

เจ้าผู้ครองนครตบพระหัตถ์ด้วยความพอ

พระทัย “ดีแล้ว ๆ เจ้าพูดถูกต้องเจ้าคอยดูแล

ช้างให้ดีก็แล้วกัน” เซี่ยงเมี่ยงก้มลงกราบรับ

บัญชาแล้วบังคมลากลับบ้าน

นับแต่วันนั้นมาเซี่ยงเมี่ยงยิ่งใช้งานหนักขึ้น

อาหารต่าง ๆ ที่ช้างกินนั้นเขาให้ช้างกินดีที่สุด

ส่วนค่าอาหารนั้นให้ไปคิดเอาที่เจ้าผู้ครองนคร

เวลารับจ้างได้เงินทองมา เขาก็เก็บรายได้ทั้งหมด

ที่ใช้ช้างท างานตอนกลางวันเป็นของตนเสียผู้เดียว

พอเย็นลงก็ปล่อยช้างให้เข้าไร่เข้าสวนกินกล้วยกิน

ต้นหมาก ต้นมะพร้าวของชาวบ้าน ชาวบ้านจับ

เรียกค่าไถ่ เซี่ยงเมี่ยงก็ให้ไปเบิกเอาจากท้องพระคลัง

เพราะส่วนหน้าของช้างเป็นผู้น าดังนั้นเจ้าผู้ครอง