Page 42 - MM 01.21

NIEDOSŁUCH
– JAK SOBIE
Z NIM RADZIĆ?
Ponad 5% światowej populacji cierpi na ubytek słuchu lub głuchotę (432
miliony dorosłych i 34 miliony dzieci). Szacuje się, że do 2050 roku u co
dziesiątej osoby wystąpi niepełnosprawność z powodu utraty słuchu.
Utrata słuchu (niedosłuch) jest to zmniejszona zdolność słyszenia
dźwięków. Podczas gdy, głuchota odnosi się do całkowitej niemożności
słyszenia dźwięków, nawet gdy są one wzmacniane.
Wyróżnia się cztery poziomy
upośledzenia słuchu:
• łagodny - dana osoba może wykryć jedynie
dźwięki o wartości od 25 do 39 decybeli. Mogą
wystąpić trudności ze zrozumieniem słów, które
wypowiadają inni ludzie, zwłaszcza jeśli w tle
słychać hałas;
• umiarkowany - osoba słyszy jedynie dźwięki
• umiarkowany - osoba słyszy jedynie dźwięki
średnio głośne i głośne (o wartości od 40 do 69
dB);
• zaawansowany – wykrywane są tylko głośne
dźwięki (o wartości od 70 do 89 dB). Osoba,
w celu komunikowania się, musi albo czytać
z warg, albo używać języka migowego, nawet
z warg, albo używać języka migowego, nawet
jeśli nosi aparat słuchowy;
• głęboki (głuchota) - każdy, kto nie słyszy
• głęboki (głuchota) - każdy, kto nie słyszy
dźwięku powyżej 90 dB, ma głęboką głuchotę.
Niektóre osoby z głęboką głuchotą nie słyszą
niczego, na żadnym poziomie decybeli.
Komunikacja odbywa się za pomocą języka
migowego, czytania z ruchu warg lub czytania
i pisania.
Przyczyny
Przyczyny utraty słuchu i głuchoty mogą być
wrodzone lub nabyte. Utrata słuchu może być
spowodowana dziedzicznymi i nie-dziedzicznymi
czynnikami genetycznymi lub pewnymi
komplikacjami podczas ciąży i porodu.
Nabyte przyczyny mogą prowadzić do
upośledzenia słuchu w każdym wieku,
na przykład:
• • niektóre choroby, w tym zapalenie opon niektóre choroby, w tym zapalenie opon
mózgowych, ospa wietrzna, odra, świnka, wirus
cytomegalii, anemia sierpowata, syfilis,
borelioza, cukrzyca, niedoczynność tarczycy,
artretyzm, niektóre nowotwory;
• przewlekłe infekcje ucha;
• gromadzenie płynu w uchu (zapalenie ucha
• gromadzenie płynu w uchu (zapalenie ucha
środkowego);
• stosowanie niektórych leków, takich jak leki
stosowane w leczeniu zakażeń noworodków,
malarii, gruźlicy lekoopornej i nowotworów;
• uraz głowy lub ucha;
• nadmierny hałas, w tym hałas podczas pracy
• nadmierny hałas, w tym hałas podczas pracy
(np. maszyn), jak również hałas powodowany
przez głośne, długie korzystanie z osobistych
urządzeń audio oraz regularne uczestnictwo
w koncertach, klubach nocnych, barach
i imprezach sportowych;
• starzenie się, w szczególności ze względu
na zwyrodnienie komórek czuciowych;
na zwyrodnienie komórek czuciowych;
• wosk lub ciała obce blokujące przewód
słuchowy.
Utrata słuchu może wpływać także na zdolność
mowy w zależności od tego, kiedy wystąpi.
Zaburzenia słuchu ze względu na czas powstania
problemów można sklasyfikować jako głuchotę:
prelingwalną, interlingwalną i postlingwalną.
Testy i badania na głuchotę i niedosłuch
W W razie podejrzenia upośledzenia słuchu ważne
jest, aby zasięgnąć porady otolaryngologa, który
będzie również ściśle współpracować
z audiologiem, specjalistą od zaburzeń słuchu.
Dostępnych jest wiele testów pozwalających
dokładnie zdiagnozować rodzaj i nasilenie
ubytku słuchu. Obejmują one:
• • badanie fizykalne – podczas którego, lekarz
zajrzy do ucha pod kątem możliwych przyczyn
utraty słuchu, takich jak woskowina, stan zapalny
oraz
spowodowany
infekcją
strukturalne problemów ze słuchem; przyczyny
• ogólne testy przesiewowe - lekarz może
skorzystać z testu szeptanego, prosząc
o o zakrycie jednego ucha, aby ocenić słyszenie
słowa wypowiadanego przy różnych poziomach
głośności jak i rekcje na dźwięki;
• • test kamertonu (tzw. Próba Rinnego) – pozwala
wykryć utratę słuchu i ujawnić miejsce
uszkodzenia ucha. Kamertony to dwuczęściowe,
metalowe instrumenty, które wytwarzają
dźwięki po uderzeniu. Po umieszczeniu
kamertonu w odległości 1-2 cm od kanału
słuchowego, pacjent jest proszony o wskazanie,
kiedy nie słyszy już żadnego dźwięku. Ponieważ
kiedy
przewodnictwo powietrzne jest większe niż
przewodnictwo kostne, pacjent powinien być
w stanie usłyszeć wibracje. Jeśli nie, oznacza to,
że przewodnictwo kostne jest lepsze niż
przewodnictwo powietrzne, co sugeruje
problem z falami dźwiękowymi docierającymi do
ślimaka przez przewód słuchowy;
• audiometria tonalna, jest powszechnie
stosowana do pomiaru słuchu dorosłych
i i starszych dzieci. Zakres dźwięków testowych,
od niskiej do wysokiej częstotliwości, jest
przesyłany przez słuchawki umieszczone na lub
w każdym uchu, a pacjenci proszeni są
o o wskazanie podniesieniem ręki, naciśnięciem
przycisku lub odpowiedzią ustną, gdy usłyszą
dźwięk. To badanie określa najcichsze sygnały,
które można usłyszeć na każdej
z z prezentowanych częstotliwości, i wskazuje
obszary częstotliwości, w których słuch może być
zaburzony. Im głośniejsze muszą być dźwięki,
aby je usłyszeć, tym większy stopień utraty
słuchu na tej konkretnej częstotliwości lub
częstotliwościach.
• tympanometria (audiometria impedancyjna) -
test służy do oceny stanu ucha środkowego
i i powiązanych struktur. Za pomocą badania
mierzony jest ruch błony bębenkowej, aby
sprawdzić, czy porusza się ona normalnie po
zastosowaniu zmian ciśnienia. Ograniczony ruch
błony bębenkowej może wskazywać na problem
z błoną bębenkową lub strukturami ucha
środkowego. Można również przetestować
odruch
odruch akustyczny, metodę określania reakcji
ucha środkowego na głośne dźwięki;
• otoemisja akustyczna (emisja otoakustyczna,
OAE) - używana do oceny funkcji ślimaka.
Badanie, odbywające się w pomieszczeniu
dźwiękoszczelnym, polega na umieszczeniu
sondy pomiarowej (głośnik nadający dźwięk
i mikrofon odbierający otoemisję ze ślimaka)
w uchu badanego;
• • rejestracja słuchowych potencjałów
wywołanych pnia mózgu (ABR, BERA) - służące do
wykluczenia problemów neurologiczno-słuchowych.
Podczas tej procedury elektrody umieszcza się
na głowie, aby wykryć elektryczną odpowiedź
mózgu na dźwięki, które mierzą, czy mózg
odbiera fale dźwiękowe z ucha wewnętrznego
w w postaci sygnałów elektrycznych. Jeśli sygnały
nie docierają prawidłowo do mózgu, dziecko
może mieć zaburzenia słuchu. Badanie jest
bardzo przydatne przy określaniu miejsca
uszkodzenia słuchu (BERA) oraz doborze aparatu
słuchowego (ABR).
Pomoc
Pomoc jest dostępna dla osób ze wszystkimi
rodzajami ubytków słuchu. Leczenie
niedosłuchu zależy zarówno od przyczyny, jak
i ciężkości głuchoty. Utrata słuchu zmysłowo-nerwowa,
będąca efektem uszkodzenia komórek
czuciowych w ślimaku (tzw. głuchota odbiorcza),
jest nieuleczalna. Jednak różne metody kuracji
i i strategie mogą pomóc poprawić jakość życia.
Osoby głuche mogą nauczyć się komunikować
poprzez rozwój umiejętności czytania z warg,
używania tekstu pisanego lub drukowanego oraz
języka migowego. Osoby z ubytkiem słuchu
mogą korzystać z aparatów słuchowych,
implantów ślimakowych i innych urządzeń
wspomagających.
wspomagających.
Zapisz się na badanie słuchu
i zadbaj o swoje zdrowie!