Page 49 - การเรียนรู้สู้ภัยธรรมชาติ 2 สค22019 ม.ต้น
P. 49
3) พื้นที่เส่ียงจากน้าท่วมขัง เป็นพื้นที่ราบลุ่มริมฝั่งแม่น้าตาปีและคลองพุ่มดวง
ซ่งึ ระบายน้าลงสู่ทะเลไม่ทัน
4) พื้นท่ีเสี่ยงจากน้าท่วมซ้าซาก เป็นพื้นที่ที่ประสบกับน้าท่วมขังเป็นประจา
เกือบทุกปี แต่อาจไมท่ ่วมขังตลอดปหี รอื เกิดขน้ึ ปีเวน้ ปีโดยเฉพาะอยา่ งย่งิ ชว่ งฤดฝู น
5) พ้ืนทช่ี ่มุ น้า เป็นพน้ื ท่รี าบต่ามีน้าทว่ มขงั หรือมีสภาพช้ืนแฉะตลอดเวลา
2.5.3 ลักษณะภมู ปิ ระเทศท่ีเส่ยี งตอ่ การเกิดอุทกภยั มดี ังน้ี
1) บริเวณที่ราบเนินเขา จะเกิดอุทกภัยแบบฉับพลัน น้าไหลบ่าอย่างรวดเร็ว
และมีพลังทาลายสูง ลักษณะแบบน้ี เรียกว่า “น้าป่า” เกิดขึ้นเพราะมีน้าหลากจากภูเขา
อนั เนอื่ งจากมฝี นตกหนักบริเวณตน้ น้า จึงทาให้เกิดน้าหลากท่วมฉบั พลัน
2) พื้นที่ราบลุ่มริมแม่น้าและชายฝ่ัง เป็นภัยพิบัติที่เกิดขึ้นช้า ๆ จากน้าล้นตลิ่ง
เมือ่ เกิดจะกินพื้นทบี่ รเิ วณกว้าง นา้ ท่วมเปน็ ระยะเวลานาน
3) บริเวณปากแม่น้า เป็นอุทกภัยท่ีเกิดจากน้าที่ไหลจากที่สูงกว่าและอาจจะมี
น้าทะเลหนุน ประกอบกบั แผน่ ดินทรุดจึงทาใหเ้ กิดน้าท่วมขงั ในทีส่ ดุ
ชดุ วชิ าการเรยี นรสู้ ูภ้ ัยธรรมชาติ 2 - 39
