คติธรรม - คำกลอน ๔ ดวงตะวัน ผันผิน จะสิ้นแสง ความร้อนแรง ก็ลด พยศถอย แสงสว่าง พลางมัว ทั่วดงดอย ความมืดค่อย ถอยนับ ดับตะวัน เปรียบชีวิต เราหนอ นั้นก็บ่าย จะอยู่ได้ ไม่นาน ก็ผ่านผัน ถึงเวลา ก็ลับ ดับเช่นกัน ที่ต่างนั้น ชั่ว-ดี มิดับไป...