Page 14 - เล่ม 6 การอ่านจับใจความสำคัญจากเรื่องสั้น
P. 14
8
ตัวอย่ำงกำรอ่ำนอย่ำงมีวิจำรณญำณจำกเรื่องสั้น โดยใช้วิธีกำรอ่ำนแบบ SQ๔R
ขั้นที่ ๑ S (Survey) กำรอำนเรื่องอย่ำงคร่ำว ๆ เพื่อหำจุดส ำคัญของเรื่อง
่
พระจันทร์ ดวงดำว และน้ ำเน่ำ
สุปรียำ นำเมืองรักษ์
ใบไม้แห้งปลิดขั้ว หมุนตัวคว้างกลางอากาศและร่วงลงแตะสู่ผิวน้ า แรงลมท าให้ใบไม้วิ่งแล่น
ฉิวไปดั่งเรือ แล้วจู่ ๆ ขยะถุงหนึ่งก็ลอยวืดแหวกอากาศตกลงสู่ผืนน้ าสีด าข้นคลั่กทับจนใบไม้น้อย
จมลงสู่ก้นคลอง
“อีกแล้วเหรอ มนุษย์ส่งของไร้ค่ามาให้ฉันเสมอ” น้ าเน่ารันทดด้วยความเศร้า
“.....จนไม่เหลือใคร” น้ าเน่าหวนคิดถึงความทรงจ าเก่า ๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดร้าว ครั้งอดีต
ิ
น้ าที่เคยสดใสราวกระจกเคยเป็นที่พกพงของปลานับสิบชนิด กุ้ง หอย เต่า สัตว์น้ าทั้งหลายอยู่ด้วยกัน
ั
อย่างมีความสุข แต่ตอนนี้น้ าใสกลายเป็นน้ าที่เน่าเหม็นคลุ้งเต็มไปด้วยปฏิกูล และไม่เหลือใครอีกแล้ว
น้ าเน่าขมขื่นเสมอเมื่อนึกถึง วันที่ลูกกุ้งหลายร้อยตัวสิ้นลมหายใจ ลอยล่องบนผิวน้ า
วันที่ปลาช่อนครอบครัวสุดท้ายกล่าวอาลาเมื่ออพยพย้ายถิ่น วันที่เต่าน้อยร้องไห้เมื่อไม่มีอาหารกิน
แล้วพากันจากไป วันที่ต้นตะขบริมตลิ่งเฉาตาย ฝูงนกที่เคยบินผ่านมากินลูกตะขบก็ไม่เคยกลับมา
เยี่ยมเยียนมันอีกเลย น้ าเน่าสะอื้นจนผืนน้ ากระเพื่อม พร่ าร าพันแต่ประโยคเดิม
ี
“ฉันไม่เหลือใครอกแล้วจริง ๆ” ถุงขยะใบใหม่ถูกส่งลงมาอยู่กับถุงขยะเปื่อย ๆ เน่า ๆ ที่ลอย
เป็นแพ ปะปนกับกล่องโฟม กระป๋อง ภาชนะพลาสติกพง ๆ และผักตบชวากอใหญ่ที่เบียดพนจนน้ า
ั
ื้
เน่าแทบหายใจไม่ออก
้
เหนือขึ้นไป พระจันทร์กับหมู่ดาวที่ก าลังทอรัศมีอาบฟากระจ่าง ได้ยินเสียงร าพนอย่าง
ั
เศร้าสร้อยเบา ๆ “เสียงใครกันนะ ฟังดูช่างเหงาว้าเหว่จัง” ดาวดวงหนึ่งกระซิบถามพระจันทร์
“นั่นสินะ เอ.....เหมือนว่าเสียงจะมาจากด้านล่างนะ” พระจันทร์ตอบ เมื่อพระจันทร์
กับดวงดาวกวาดตามองลงมาเบื้องล่าง ก็เห็นน้ าเน่าก าลังสะอื้นจนแม้แต่เศษขยะยังพลอยไหวสั่น
“สวัสดีจ๊ะ ฉันนอนไม่หลับน่ะ” น้ าเน่ากล่าว
“ท าไมล่ะ? งั้นให้พวกเราอยู่เป็นเพื่อนเธอดีไหม” ดวงดาวเสนอ
“เพื่อน....เหรอ?” น้ าเน่าสะเทือนใจ
