บทที่ ๒๖ ถึงบุญมีไม่ประกอบชอบไม่ได้ ต้องอาศัยคิดดีจึงมีผล บุญหาไม่แล้วอย่าได้ทะนงตน ปุถุชนรักกับชังไม่ยั่งยืน ์ ี่ ่ ั ค้าศพททนาสนใจ ประกอบ หมายถึง ท้า ทะนง หมายถึง ถือตัว หยิ่งในตนเอง ปุถุชน หมายถึง สามัญชน