Page 417 - จันทร์จืรา เดชแพง
P. 417
เกริ่นน า
ช่วงทศวรรษ 1920 ได้มีการทดสอบหารอยแตกของรางรถไฟด้วยวิธี Oil and Whiting
ซึ่งภายหลังได้น ามาใช้ในอุตสาหกรรมเหล็กด้วย
Oil and Whiting ท าจากการเอาน้ ามันหนักในโรงงานสร้างรางรถไฟมาเจือจางโดยคีโรซีน
(Kerosene) แล้วน ามาใส่ไว้ในอ่างขนาดใหญ่ ทดสอบโดยเอาชิ้นงานเช่นล้อรถไฟ มาจุ่ม
แล้วเช็ดออกให้แห้ง แล้วเอาผงชอร์คที่ผสมกับอัลกอฮอล์ ในลักษณะสารแขวนลอย มาราด
บนผิวงาน เมื่ออัลกอฮอล์ระเหยที่ผิวจะเคลือบด้วยผงสีขาว เมื่อเอาค้อนตีชิ้นงานผงสีขาว
จะหลุดร่วง ยกเว้นบริเวณที่มีน้ ามันตกค้างจากการซึมเข้าไปในรอยแตก
4
