Page 310 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 310
267
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
ื
อยากจะอยู่ใกล้พระพุทธเจ้าไปเร่อยๆ ดูแล้วมันสบายตาสบายใจ
ี
ี
พระพุทธเจ้าท่านก็รู้อุปนิสัยว่า ถ้าปล่อยไว้อย่างน้ โอกาสท่จะ
ั
บรรจุธรรมไม่มี ท่านก็เลยไล่ไป ก็เสียใจ เสียใจก็ไป ก็ไปน่งปลง
สังเวชตัวเอง
เออ! หวงจะอยู่ใกล้ๆ กับพระพุทธเจ้าให้สบายใจ พระ
ั
พุทธเจ้าก็มาไล่เราเสียอีก ก็เลยชีวิตน้มันจะมีความหมายอะไร
ี
ี
ิ
ไม่ได้ส่งดังท่ใจคิด ก็คิดไปๆๆ ก็นึกถึงภาพพระพุทธเจ้าท่ตัวเอง
ี
ึ
ประทับใจ คิดไปๆ ก็เกิดธรรมกายข้นมา ไปดู ใช่ไหม? ถ้าเรา
ึ
ื
ไปดูในเร่องประวัติของพระวักกลิ พอธรรมกายเกิดข้นก็มีองค์
พระพุทธเจ้าไปปรากฏ
ี
ั
ท่ปรากฏแก่พระวักกลิน้น ในพระคัมภีร์ท่านบอกว่า เหมือน
ไปยืนอยู่ข้างหน้าพระวักกลิ แล้วก็พูดปลอบพระวักกลิว่า มา
เถิดวักกลิ อย่ากลัวเราเลย! แล้วก็ทรงแสดงธรรมในลักษณะ
ั
ท่ว่า ผู้ใดเห็นเรา ผู้น้นเห็นธรรม ผู้ใดเห็นธรรม ผู้น้นเห็นเรา
ั
ี
ี
อันน้ พวกคงแก่เรียนก็รู้แล้ว ก็แสดงว่า เรากับธรรมะมัน
เป็นตัวเดียวกัน ถ้าเราจะพูดกันแบบภาษาสมัยใหม่ ให้เป็น
ท่เข้าใจกันได้ ก็สามารถจะพูดได้ว่า ท่ไหนมีคน ท่น่นมีเรา
ี
ั
ี
ี
ี
ท่ไหนมีเรา ท่น่นมีธรรม เข้าใจไหมน่? (เข้าใจครับ) ไม่เข้าใจ
ั
ี
ี
ก็ไปคิดดู ถ้าเราจะแปลกันอย่างง่ายๆ ให้เข้าใจกับแนวทาง มัน
ตรงกับแนวทางท่เราปฏิบัติกัน กท่ไหนมีเรา ท่น่นมีธรรมกาย
ี
ี
็
ั
ี
ื
เม่อปฏิบัติให้เข้าถึงกันแล้ว ธรรมกายมันก็ปรากฏอยู่ตรงนั้นแหละ
