Page 387 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 387
344
สาราสารกถา
ไม่มีอะไรกินเลย ได้กล่นแผ่นดินมันหอมไปยันพรหมโลก เอ๊ะ!
ิ
กลิ่นอะไรว่ะ?
ไปดู เอ๊ะ! กลิ่นแผ่นดิน ลงมากินดินกัน พระพรหม
กินไปๆ เพลิน เลยต้องกลายร่างเป็นมนุษย์เกาะแผ่นดิน
ี
�
อยู่น่ กาเนิดสร้างโลก ใช่ไหม? พวกเราน้มาจากพระพรหม
ี
่
ิ
่
่
ี
่
่
ไมใชมาจากลงแบบทชารล ดารวน มนวาหรอกนะ เรามาจาก
ั
์
์
ิ
พระพรหม เช้อสายพระพรหม พระพรหมลงมาหลงกินดิน
ื
ั
แล้วมันเป็นอย่างน้นจริงๆ ต่อไปมันมากเข้าๆ แย่งกันซิ แย่งกัน
พอแย่งกัน แผ่นดินท่ตรงไหนเคยหยิบกินได้ มันก็หายไป ถูก
ี
่
ี
ี
่
สาปไป เขาเลยเอาสงทมันเคยกินได แผนดนนหายลงไปใตดน
ิ
้
้
่
ิ
ิ
้
หมดเลย
อ้าว! แล้วจะทาอย่างไงล่ะ? เพราะความโลภของเราแท้ๆ
�
ี
�
เชียว ทาให้แผ่นดินท่เราเคยหยิบกินกันได้ เจอตรงไหนก็หยิบ
ี
กิน เจอตรงไหนก็หยิบกินกันน่ มันหายไปหมด ถูกสาปน่ะ มัน
หายไปไหนล่ะ? ก็ยังไม่หายไปไหน เขาก็ยังเมตตาเราอยู่ มันอย ู่
ั
ี
ในดินน่นแหละ เราดูใต้ดินตรงไหนบ้างล่ะ ท่ไม่มีสมบัติ มีไหม?
ใต้ดินวัดไร่ขิง มีเม็ดข้าวไหม? มีไหม? เยอะแยะหมดเลย เรา
ไปหยิบมากินไม่ได้แล้ว ต้องเอาข้าวมาปลูก เอาข้าวมาปลูก
แล้วข้าวมันก็ดูดเม็ดข้าวที่ซ่อนอยู่ใต้ดินแล้วข้นมาเก็บอยู่ใน
ึ
รวงข้าว เราเก็บรางข้าวมาสีเป็นข้าวสารกินกัน ใช่ไหม?
