Page 73 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 73
30
สาราสารกถา
เพราะฉะน้น ความคิดตัวน้สาคัญท่สุดเลย ก็ขอให้พวกเรา
ี
�
ั
ี
ท่เป็นครูบาอาจารย์ต้องพยายามเสาะค้นดูว่า ในตัวของพวกเรา
ี
มันมีอะไรบ้างท่พวกเราพอจะให้เขาได้ ถ้ามีแล้ว เราคิดจะทา
ี
�
ี
้
อะไรก็ตาม เราคิดว่าจะให้เขา แล้วเราจึงจะได้ อันนมันเป็น
ี
ี
ี
ทฤษฎีเล็กๆ น้อยๆ ท่จะว่ามันล้ลับ มันก็ล้ลับ จะว่ามันง่าย
ี
มันก็ง่าย เพราะบางทีเรามองไม่เห็นว่าในตัวเราน้ มันมีสารพัด
ี
ิ
ท่เป็นส่งดีส่งงามท่จะให้แก่คนอ่น แต่เราไม่ค่อยได้เอาออกมา
ื
ิ
ี
ให้กัน ในตัวเรานี่แหละ มันมีสิ่งดี สิ่งงาม เยอะแยะที่เราจะให้
ี
ี
ิ
ระดบแรก เกียรต พวกเราทกคนมเกยรติกันทงน้น ไม่ว่า
ุ
ั
ั
ั
้
จะเป็นครูบาอาจารย์ หรือว่าเป็นคนธรรมดา ถือว่าเป็นคนมีเกียรต ิ
ั
ี
กันท้งน้น ถ้าเรามองเห็นตัวน้ เราจะไปไหนมาไหนก็ตาม ถ้าเรา
ั
คิดจะให้เกียรติกันบ้าง ดีไหม? แล้วลองคิดดู จะไปไหนมาไหน
เรามีเกียรติทุกคน เราก็เอาเกียรติของเราน่แหละไปให้เขา พอ
ี
เราให้เกียรติเขาแล้ว เราได้อะไร? เราก็ได้เกียรติกลับมา
ี
ิ
ั
เพราะฉะน้น เกียรติยศศักด์ศรีอะไรต่างๆ น่ พวกเรามีกัน
ื
ื
ทุกคนแล้ว ส่วนใหญ่เราไปเข้าใจผิดเร่องของเกียรติยศ เร่อง
ี
ของศักด์ศรี น่มันเป็นของประหลาด ถ้าเราเอามาแบกไว้เอง
ิ
่
ิ
่
ั
ี
่
ั
�
้
ู
ู
ี
ไม่ร้จกแบง ไม่รจักให้ใคร มนจะทาให้เรามส่งทไมดีตามเขามา
้
แล้วเราไม่ได้ความสุขหรอก เช่น อย่างเรานึกว่า เราเป็นครูบา
ั
อาจารย์ เป็นผู้มีเกยรต มีศกด์ศรี ไปไหนก็ต้องผง แล้วมน
ั
ิ
ึ
่
ิ
ี
