Page 98 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 98
มำไหว้ครูกันเถอะ
เม่อแรกเกิด เราทุกคนนับเป็นแขกแปลกหน้า ไม่มีใคร
ื
รู้จักเราเลย และเราเองก็ไม่รู้จักใครหรืออะไรเลยเหมือนกัน
ั
ุ
เท่ากับว่า เราเป็นตัวโง่ตวหน่งทปรากฏข้นมาในโลก อนห่อห้ม
ั
ี
ึ
่
ึ
ไว้ด้วยความโง่ ถ้าพ่อ-แม่ไม่ต้งช่อให้ เราก็คงเป็นตัวโง่ท่ไม่มีใคร
ี
ั
ื
ื
ั
รู้จักอยู่น่นเอง เขารู้จักเราก็เพราะเรามีช่อ เรารู้จักเขาก็เพราะ
ื
ั
เขามีช่อเช่นเดียวกัน ถ้าไม่มีการต้งช่อกัน ก็คงไม่รู้ว่า ใครเป็น
ื
ี
ใคร หรืออะไรเป็นอะไร คงยุ่งยากมาก ท้งท่มีช่อกันแล้วยังอดยุ่ง
ื
ั
ไม่ได้ เพราะไม่ค่อยระวังรักษาช่อกัน ใครเป็นคนคิดระบบการ
ื
ึ
ตั้งชื่อข้นมาใช้กัน คงสุดวิสัยท่จะคิดค้นกันได้ ยกให้เป็นบรม
ี
ี
ครูคนแรกก็แล้วกัน เม่อได้ช่อมาแล้วก็ระวังรักษากันไว้ให้ด
ื
ื
มิฉะนั้น จะเสียชื่อ
ี
* ลงพิมพ์ในหนังสือท่ระลึก พิธีครอบ-ไหว้ครูดนตรี นาฏศิลป์ และ
ื
ศิลปะการช่าง โรงเรียนกรรณสูตศึกษาลัย จังหวัดสุพรรณบุรี เม่อวันท ่ ี
๓ กันยายน ๒๕๓๕
