Page 80 - วรรณคดีลำนำ ป
P. 80

วรรณคดีล�าน�า   ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒




                   พิษสำร       (อ่ำนว่ำ พิด - สำน)


                                                                                ื
                                                                            ี
                               คือสำรพิษ  ส่งท่เม่อไปถูกหรือ
                                                                        ิ
                               เข้ำสู่ร่ำงกำยแล้วเป็นพิษหรือ


                               เป็นอันตรำยแก่ร่ำงกำย


                   รำว           เช่นกับ, พอกับ เช่น สวยรำวกับ


                             นำงฟ้ำ


                                                  ่
                                                       ิ
                   ระเริง         รำเรงบนเทิงใจ, สนุกสนำนเบกบำน
                                                           ั
                                                                                          ิ
                               เต็มที่ เช่น แมวไม่อยู่หนูระเริง

                                                                                                 ั
                   ลักลอบ       กระท�ำกำรบำงอย่ำงโดยปิดบง


                               ไม่ให้ผู้อ่นรู้เห็น มักใช้ในเร่อง
                                                              ื
                                                                                              ื
                               ท่ไม่ด เช่น ลักลอบเข้ำเมือง
                                                           ี
                                                   ี
                               ลักลอบเล่นกำรพนัน


                   อุทยำนแห่งชำติ  (อ่ำนว่ำ อุด - ทะ - ยำน -


                               แห่ง - ชำด)


                                                   ื
                               พ้นท่ท่มีพระรำชกฤษฎีกำ
                                                             ี
                                                          ี
                               ประกำศก�ำหนดให้สงวนรักษำ


                               ไว้ให้คงสภำพเดิมตำมธรรมชำติ






                   หน้าเจ็ดสิบเอ็ด                                                                   71
   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85