Page 27 - türk_mitoloji_sözlüğü

mevcuttur. Anadolu’da ama, eme, apa, ebe gibi
sözcükler hep kadın akrabaları anlatır. Bazen evi koruyan
bir Tanrıça olarak adı geçer.

Ana: Soyundan gelinen dişil kişi. Bir insanı doğuran
kimse. Mitolojide soyundan gelindiği kabul edilen
varlıklara veya yaşamın özünü oluşturduğu düşünülen
dişil unsurlara da Ana denilir.

And: Türk ve Moğol halk kültüründe ve inancında
yemin demektir. Moğolcada Anda veya Andgay denir.
And, bir şeyi yapacağına veya yapmayacağına dair
verilen söz. Ayrıca yemin veya ahit olarak da bilinir.
Genellikle Tanrı'yı veya kutsal sayılan başka bir varlığı
tanık göstererek bir olayı doğrulama ya da kendi kendine
söz verme amacı ile kullanılır.

Andar Han: Türk ve Altay mitolojilerinde Ateş
Tanrısı. Andır Han olarak da bilinir. Ateşi korur. Bazen
kızarak yeryüzünde yangınlara neden olur. Elinde bir yola
(meşale) ile betimlenir. Saçları ateştendir. Gözleri alev
saçar. Heybetli ve kaslı bir görünümü vardır. Meşalesi
kendiliğinden hiç sönmeden sürekli yanar. Bitkilerin
koruyucu Tanrısı olarak da görülür. Yeraltının veya
cehennemin koruyucusu olarak da söylenir.