Page 88 - พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี
P. 88
88 พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี
ั
่
ั
ี
ั
็
ี
เล่นบ้าง เพราะมสอบปลายปี มผลต่อคะแนนสอบด้วย สกชวโมงกว่า ๆ กเลิกฝึกภาคบงคบ
ั
ั
ื
่
้
�
ี
�
้
ี
ิ
ิ
็
เป็นเล่นกฬาตามล�าพัง บางพวกกไปกระโดดนาทท่านากองทพเรอ ข้างป้อมวชัยประสทธ ์ ิ
ี
บ้างก็ไปซ้อมแบดมินตัน เพราะจะมีแข่งขันภายนอกระดับเตรียมอุดม ท่เหลือก็จะมาต่อคิว
ี
ี
�
โต๊ะปิงปอง ท่โต๊ะปิงปองน้ นายกราบซ้ายของเราก็จะมาลงเล่นออกกาลังกายเอามันส์ ถึงกับ
ื
ถอดเส้อเครื่องแบบ เหลือแต่เส้อคอกลม เหมือนกับพวกนักเรียนด้วย ครูกับนักเรียนเล่นกันสนิท
ื
ชิดชอบก็ตอนน้ สนุกกันเต็มท่เสร็จแล้วก็เหน่อยกระหายนา ตอนน้นสโมสรนักเรียนมีตู้เย็นแช่
ื
ั
ี
�
ี
้
้
้
้
�
�
�
�
้
นาหวานขายอยู่ เป็นนาส้มไบร์เล่ นาเขียว นาแข็ง เฟรเซอร์ แล้วก็มีของใหม่พึ่งเข้ามาขาย คือ
“โคคา โคล่า” ขวดละบาท! เริ่มเป็นที่นิยมติดตลาดด้วยเขาโฆษณาว่า “โค้กดับกระหายได้ทันใจ”
�
โค้ก-coke เลยเป็นคาย่อของนาหวานแก้กระหายเม่อเหน่อยจากแบดมินตันและปิงปองอย่าง
้
ื
ื
�
เป็นท่นิยม ทีน้นายกราบซ้ายท่านก็ตกท่น่งต้องเป็นเจ้ามือ ส่งโค้กมาเล้ยงพวกเล่นกีฬา คนด ู
ั
ี
ี
ี
ี
ั
และคนเชียร์ เยอะไปหมด ท่านจะส่งว่า “เฮ้ย ! เอาโค้กมาแจกเว้ย!” พวกเราก็ เฮดีใจ เริ่มสนิทสนม
ั
ู
ี
ื
ู
็
ึ
ั
กบครกราบซ้ายมากข้น แล้วกไม่รู้มีใครมอดคิดติดตลกไปขนานนามครท่านว่า “โค้ก” แทน
นายกราบซ้าย เรียกกันจนติดปาก ตอนลับหลังท่าน จนพักใหญ่เรื่องก็ถึงหูท่าน ๆ จึงถามว่า “ใครวะ
ตั้งชื่ออั้วว่าโค้ก?” ใครล่ะจะกล้าออกมารับ ก็เลยกลายเป็นความลับจับมือใครดมไม่ได้จนบัดนี้
วันเสาร์วันหนึ่ง ซึ่งเมื่อก่อนยังเป็นวันราชการครึ่งวัน นักเรียนต้องมาท�างานโยธา ถางหญ้า
ตัดต้นไม้ จัดเก็บของรุงรัง บริเวณโรงเรียนและเขตพระราชวังเดิมบางส่วนให้สวยงามเรียบร้อย
ั
่
็
กปรากฏมพวกองาน สงงานไปแล้วไมรูว่างานเสร็จแล้วหรอยัง หรือยังไม่เสร็จ แตไปอูงาน สมหวกน
ุ
ั
้
ื
ู้
่
ั
ี
้
่
อยู่ตรงโรงเก็บของหลังอาคารเรียน ทันใดน้นครูกราบซ้ายท่านเดินตรวจงานท่ส่ง และตรงท่ท่พวก
ี
ั
ี
ั
ี
ั
หนีอู้งานมาหลบกันอยู่ ได้ยินเสียงตะโกนเตือนภัยว่า “เฮ้ย โค้กมา!” เท่าน้นแหละ วงแตก
ั
ั
ั
�
ท่านคงฉุนเร่องหลบงานเป็นหลัก เรียกแถวพวกน้นได้จานวนเยอะพอควร ท่านจึงส่งทาโทษส้น ๆ
�
ื
เพียงว่า “ทั้งหมด เดินช้าง” เอาล่ะสิ ไม่รู้ว่าเดินรอบไหน รอบสนามฟุตบอลหรือรอบอาคารเรียน
โดนกี่รอบ? เงียบ! ไม่มีใครกล้าถามหาค�าตอบ ต่างก็เริ่มปฏิบัติ ครูกราบซ้ายสั่งลงโทษเสร็จแล้ว
ก็เดินหายไปเลย จะกลับบ้านหรือข้นห้องพักครูก็ไม่มีทางรู้ได้ เราก็เดินช้างกันไปด้วยความเจ็บ
ึ
ปวดที่เพิ่มขึ้น แล้วสัญชาติญาณของการหลีกภัยก็ท�าให้ขบวนเดินช้างหายกันไปทีละคนสองคน
จนละลายไปในที่สุด จะไปรายงานว่าเดินเสร็จเรียบร้อย ก็ไม่รู้ครูท่านไปไหนแล้ว ก็เลยเจ๊ากันไป
ด้วยเมตตาตลกของท่าน โดยปริยาย
เรามีความสุขสนิทสนมกับท่านมากจนแทบจะเสียการปกครอง เพราะความใจดีของครูกราบซ้าย
ึ
ื
แล้วเวลาก็มาถึง เม่อเราต้องเตรียมตัวสอบไล่ปลายปี ต้องเร่งกวดขันการเรียนมากข้น
การเล่นก็น้อยลง เพราะเรามีเรื่องท่จะข้นเป็นนักเรียนนายเรือเป็นเดิมพัน จะได้ห้อยมีดเหน็บ หรือ
ี
ึ
