Page 17 - 30 ปี แห่งความภาคภูมิใจ รพ.กุสุมาลย์
P. 17
รพ.กุสุมาลย์เป็นผลพวงของโครงการพัฒนาชนบทในเขตพื้นที่ยากจน ในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและ
สังคมแห่งชาติฉบับที่ 5 รัฐบาลในขณะนั้นมี พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ เป็นนายกรัฐมนตรี มีเป้าหมาย
การเร่งรัดพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนด้านสุขภาพอนามัย มุ่งที่จะให้ทุกอำาเภอมีโรงพยาบาลให้ครบ
ทุกแห่ง
รพ.กุสุมาลย์สร้างโดยงบประมาณตามแผนงานและโครงการนี้
และเปิดดำาเนินการพร้อมๆ กันกับ รพ.ชุมชนอีกสี่แห่งในจังหวัดสกลนคร ในปี 2526
คือ รพ. กุดบาก รพ.ส่องดาว รพ.บ้านม่วง และวาริชภูมิ
ก่อนหน้านั้น สกลนครมี รพ.อำาเภออยู่เพียง 3 แห่ง คือ สว่างแดนดิน พังโคน และวานรนิวาส
ปีนั้นสกลนครได้แพทย์ใช้ทุนจบใหม่เดินทางมาเป็นผู้อำานวยการโรงพยาบาลชุมชน 5 คนด้วยกันรวมทั้งผม
เมื่อตอนผมเดินทางมารายงานตัวครั้งแรก รพ.ยังไม่พร้อมเปิดดำาเนินการ
การก่อสร้างอาคารโรงพยาบาล บ้านพัก ถนน และรั้วรอบ รพ.เพิ่งเสร็จ แต่ยังไม่ได้เชื่อมไฟฟ้าเข้า
และยังไม่ได้ก่อสร้างระบบประปา รวมทั้งยังไม่ได้รับการจัดสรรงบฯ สำาหรับจัดซื้อครุภัณฑ์การแพทย์
ได้รับงบฯ จัดซื้อครุภัณฑ์สำานักงานพื้นฐานเพียงไม่กี่รายการ เช่น โต๊ะทำางานพร้อมเก้าอี้ ตู้เอกสารและ
พิมพ์ดีด เป็นต้น
ขณะนั้น นพ.มนูญ ฤทธิสิทธิ์ เป็น นพ.สสจ. ท่านให้ผมไปศึกษาเตรียมการเปิด รพ.ด้วยตนเอง
ช่วงเตรียมความพร้อมเปิดให้บริการ ท่านให้ยืมรถปิ๊คอัพของ สสจ.
พร้อมให้ยืมตัวคนขับรถ ชื่อ ประดิษฐ์ เป็นคนพื้นบ้านท่าแร่ เชื้อสายญวน ผมเรียกเขาว่าพี่ประดิษฐ์
จะว่าไปแล้ว พี่ประดิษฐ์เป็นเหมือนทีมงานคนแรกของผม
ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดช่วงเตรียมงานเปิดให้บริการ
จำาได้ว่าเวลาผมนั่งตรวจคนไข้อยู่ในห้องตรวจโรค พี่ประดิษฐ์เข้าไปพบทีไรจะชิดเท้าระวังตรงและโค้ง
คำานับเหมือนทหารตำารวจเสมอ
ช่วงแรกผมใช้ รพ.สกลนคร และบ้านพักของเภสัชกรอรัญหัวหน้าฝ่ายเภสัชสาธารณสุขของ สสจ.
ที่ตั้งอยู่ในบริเวณ สสจ. เป็นที่พักและเป็นฐานที่ตั้งเตรียมการให้บริการเดินทางไปเช้าเย็นกลับโดย
รถปิ๊คอัพที่ยืมมาจาก สสจ.มีพี่ประดิษฐ์เป็นคนขับให้
ก่อนหน้านี้ อำาเภอกุสุมาลย์มีสำานักงานสาธารณสุขอำาเภอเป็นศูนย์กลางของการบริหารการดูแล
สุขภาพอนามัยของประชาชน เจ็บป่วยทั่วไปจะได้รับการดูแลจากสถานีอนามัย รวมทั้งสำานักงาน
สาธารณสุขอำาเภอเอง
เจ็บป่วยมากๆ ต้องส่งตัวไปรับการรักษาต่อที่โรงพยาบาลสกลนคร
สาธารณสุขอำาเภอในขณะนั้นคือ คุณไพจิตร ภูละคร ซึ่งผมเรียกว่าพี่ไพจิตร
มีอยู่วันหนึ่ง นายอำาเภอในขณะนั้นคือ นายอำาเภอโกเมษ แดงทองดี แวะมาเยี่ยมทักทาย
13
