Page 31 - 2019_Almanak
P. 31
31
üniversitemizde İş Analisti
ve Elektronik Belge Yönetim
Sistemi Proje Sorumlusu olarak
işe başladım.
Serüvenimin başladığı 2011
yılından bu yana bakıyorum
da üniversitemin bana kattığı
şeyler yazmakla, anlatmakla
bitmez. Profesyonel yaşamın
öğrencilik döneminde
başlaması gerektiğini
öğrendim. Bu sayede
insanlarla iletişiminiz gelişiyor, “Sen ne yapıyorsun? Onursal
bildiğinizi sandığınız konulara Başkanımızı tanımadın mı?”
dair fikirleriniz, bakış açınız dedi. O an başımdan aşağıya
değişiyor. Zaman hızla geçiyor, kaynar sular döküldü. Çalışma
siz de büyüyorsunuz ama bu hayatım başlamadan bitti
süreçte yanınızda gerçekten diye düşünürken, Fahamettin
profesyonel insanlar varsa Akıngüç’ün benim için “Aferin,
birçok şey de öğreniyorsunuz. çok güzel çalışıyor, tebrik
İşte bunun adı “şans”. ediyorum.” dediğini öğrendim.
Rahatlama, şaşkınlık, mutluluk...
İKÜ’de geçirdiğim sekiz Hangi duyguyu yaşadığımdan
senede sayısız anı biriktirdim. emin değilim ama geriye dönüp
İlk aklıma gelenlerden birisi baktığımda en unutamadığım
şu; Kurumsal İletişim Daire anı budur sanırım.
Başkanlığı’nda çalıştığım ilk
sene Aile İşletmeleri Kongresi Parçası olduğum birimde
vardı ve benim görev aldığım öğrendiğim şeylerin başında
ilk organizasyondu. Henüz dostluk geliyor. Yüzde 80’ini
kimseyi tanımayan bir öğrenci erkeklerin oluşturduğu bir
olsam da konukları karşılama ofiste çalışmak ve aralarındaki
ve kayıt alanına yönlendirme en küçük olmak bizde çalışan-
görevi bana düştü. Derken yönetici ayrımını değil, abi-
Onursal Başkanımız İnş. Yük. kardeş birlikteliğini doğurdu.
Müh. Sayın Fahamettin Akıngüç Ofisime dönüp baktığımda
kapıdan girdi ve göz göze günün yaklaşık 10 saatini
geldik. Ben tabii henüz çok birlikte geçirdiğim koca
yeni olduğum için tanıyamadım bir aile görüyorum. Ayrıca
ve “Hoş geldiniz, kaydınız okuduğum, mezunu olduğum
var mıydı?” diye sordum. ve çalıştığım bu kurumda
Başkanımız acemiliğimi anlamış eşimi de bulmuş olmak beni
olacak, “Kaydım yok, ne şanslı kılıyor sanırım. Hepsini
yapmam lazım?” dedi. O esnada topladığımda İstanbul Kültür
hocalarımızdan biri koşarak Üniversitesi’ni “ikinci ailem”
geldi ve bir kargaşa oldu, olarak tanımlıyorum.
İKÜ’DE BİR YIL
