Page 254 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 3
P. 254
252 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปทุมวัน
โดยได้มีการฝึกสุนัขให้มีความสามารถต่าง ๆ เพิ่มมากขึ้น เพื่อนำ
สุนัขไปช่วยเหลืองานให้แก่ผู้พิการ ที่ไม่ใช่เฉพาะแต่พิการทางการ
ได้ยินอย่างเดียวซึ่งก็ทำให้ทางสมาคมประสบความสำเร็จโดยสามารถ
ส่งสุนัขไปปฏิบัติงานยังที่ต่าง ๆ ทั่วรัฐบริติชโคลัมเบียและ ขยายไปยังรัฐ
อัลเบอร์ต้าอีกด้วย
เนื่องจาก PADS เป็นองค์กรการกุศลจึงได้รับการ
สนับสนุนค่าใช้จ่ายจากรัฐ แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายต่าง ๆ
ของบุคลากรและสุนัข ดังนั้นทางสมาคมจึงทั้งรับบริจาคเงิน และ รับสมัคร
อาสาสมัครเพื่อเลี้ยงสุนัข ตั้งแต่ยังเป็นลูกสุนัข และจะต้องเลี้ยงมัน
ตามโปรแกรมที่ทางสมาคมจัดไว้ รวมไปถึงจะต้องจัดเวลาให้ครูฝึกเข้า
ไปฝึกมันได้ที่บ้านของผู้เลี้ยง และเมื่อมันโตเต็มที่พวกมันก็จะถูกนำไป
ใช้งานในด้านต่าง ๆ ตามที่มันถูกฝึกมา ซึ่งจุดนี้ดิฉันได้คุยกับโฮสต์
แม่ของดิฉัน โฮสต์แม่บอกว่า แม้ว่าคนที่เลี้ยงจะไม่ได้รับเงินสนับสนุนใด ๆ
เลยจากสมาคม แต่อาสาสมัครส่วนใหญ่ก็เต็มใจเลี้ยงสุนัขเป็นอย่างดี
รวมทั้งให้ความรักและเมตตามันมากไม่ต่างจากสุนัขของตนเอง ดังนั้น
อาสาสมัครบางคนย่อมจะเสียใจที่ถูกพรากสุนัขไปเมื่อถึงเวลาที่สมควร
(ดูจะใจร้ายต่อคนเลี้ยงนิดหน่อยเพราะเมื่อเราเลี้ยงสุนัขสักตัว มันก็
เป็นความผูกพันระหว่างคนเลี้ยงกับสุนัข แต่ในที่สุดก็ต้องเข้าใจ เพราะ
เราทำเพื่อการกุศลนะ) หน้าที่ที่สุนัขแต่ละตัวจะได้รับ และจะต้องฝึก
ก็จะขึ้นอยู่กับความสามารถพิเศษของสุนัขและสายพันธุ์ของสุนัข
ว่าเหมาะสมกับงานหรือไม่ เช่น สุนัขตัวใหญ่ ๆ เช่นลาบาดอร์ หรือ
โกลเด้นรีทริฟเวอร์ จะไม่ค่อยถูกนำมาฝึกในการช่วยฟัง แต่ก็อาจจะ
มีสุนัขบางตัวที่มีความสามารถโดดเด่นในด้านนี้จนถูกเลือกให้มาฝึก
