Page 195 - เอกสารประกอบการประชุมวิชาการ ศูนย์วิจัยพืชไร่ขอนแก่น ประจำปี 2563 เล่มที่ 1

190

การเจริญเติบโตของอ้อยตอ 1

ิ
อ้อยตอ 1 ที่อายุ 6 เดือนหลังเก็บเกี่ยวผลผลต มีค่า SCMR (SPAD chlorophyll meter reading)
ความยาวล า จ านวนล าต่อกอ จ านวนใบที่มีสีเขียว จ านวนปล้อง และเส้นผ่านศูนย์กลางล า ดังนี้

ค่า SCMR (SPAD chlorophyll meter reading)

ี่
่
่
คา SCMR (SPAD chlorophyll meter reading) เป็นคาทแสดงความเขียวทางอ้อมของใบ
(SPAD) โดยมีความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของคลอโรฟิลล์ในใบพืช และมีหน่วยเป็น SPAD – unit (Loh et

ั
ู
่
al., 2002) การทดสอบในพืชหลายชนิดยืนยันความสมพันธ์ทมีนัยสาคญสงระหว่างคาความเขียวใบและ
ี่
ั
ปริมาณคลอโรฟิลล์รวมในใบที่สกัดได้ (พูนพิภพ เกษมทรัพย์ และคณะ, 2537) ดังนั้น ค่า SCMR จึงเป็นค่าท ี่
สามารถบ่งชี้ถึงศักยภาพในการสังเคราะห์ด้วยแสงของพืชได ้
เพื่อทราบความแตกตางของความเขียวทางอ้อมของใบ (SPAD) ระหว่างโคลนพันธุ์อ้อยตอ 1 ท ี่
่
ิ
่
ึ
ึ
ั
ั
ื
ี่
่
แตกตางกัน ดงนั้น จงประเมินคา SCMR ทอายุ 6 เดอนหลงเก็บเกี่ยวผลผลต จากการศกษาพบว่า การ
่
ี่
่
่
ั
่
จดการการให้น้ าร่วมกับพันธุ์/โคลนอ้อยทแตกตางกันมีผลให้คา SCMR ของอ้อยมีคาแตกตางกันอย่างมี
ิ
่
่
่
่
ี
ี่
่
นัยสาคญทางสถิต เชนเดยวกับพันธุ์/โคลนอ้อยทแตกตางกันมีผลให้คา SCMR มีคาแตกตางกันอย่างมี
ั

่
ิ

ั
ู
่
นัยสาคญยิ่งทางสถิต โดยการเสริมน้ ามีผลให้คา SCMR ของอ้อยโคลน KK09-0358 และพันธุ์ KK3 มีคาสง
กว่าการไม่เสริมน้ า เท่ากับ 40.72 และ 35.91 และ 41.81 และ 36.26 SPAD - unit ตามล าดับ ขณะที่ การ
ื
่
ไม่เสริมน้ ามีผลให้คา SCMR ของโคลนอ้อยบางโคลนสงกว่าการเสริมน้ า คอ โคลน KK08-053 และ KK10-
ู
308 มีคาเทากับ 42.49 และ 38.11 และ 42.74 และ 38.86 SPAD - unit ตามลาดบ ขณะท คา SCMR
่
ี่
่
ั

่
ของพันธุ์/โคลนอ้อยอื่น ๆ มีค่าไม่แตกต่างกันทางสถิติเมื่อได้รับการจัดการน้ าที่แตกต่างกัน (ตารางที่ 8)

่
่
ั
ี่
่
่
พันธุ์/โคลนอ้อยทแตกตางกันมีผลให้คา SCMR ของอ้อยมีคาแตกตางกันอย่างมีนัยสาคญยิ่งทาง
สถิต โดยพันธุ์/โคลนอ้อยทมีคา SCMR สงสดคอ KK07-599 เทากับ 45.00 และ 43.04 SPAD-unit เมื่อ
ื
่
ู
ี่
่
ุ
ิ
่
่
ุ
้
ี่
ั

ไดรับการเสริมน้ าและไม่เสริมน้ า ตามลาดบ ขณะทพันธุ์ LK 92-11 มีคา SCMR ตาทสดเมื่อไม่ไดรับการ
ี่
้
เสริมน้ า และเสริมน้ า โดยมีค่า เทากับ 34.40 และ 34.54 SPAD-unit ตามล าดับ (ตารางที่ 8)
่
ความยาวล า
ั
ั
ึ
ั
ั
จากการศกษาอิทธิพลของการจดการการให้น้ า (ปัจจยหลก) และพันธุ์/โคลนอ้อย (ปัจจยรอง) ท ี่
่

่

่
ี่
แตกตางกัน ตอความยาวลาของอ้อย พบว่า การจดการน้ าทแตกตางกันมีผลให้อ้อยมีความยาวลาแตกต่าง
ั
ั
่
กันอย่างมีนัยสาคญทางสถิต โดยความยาวลาของอ้อยทไดรับการเสริมน้ ามีคาเฉลยเทากับ 112.08
ี่
่

้
ี่
ิ

เซนติเมตร ขณะที่อ้อยที่ไม่ได้รับการเสริมน้ ามีความยาวล าเฉลี่ยเพียง 72.04 เซนติเมตร เท่านั้น เช่นเดียวกับ

ิ
พันธุ์/โคลนอ้อยทแตกต่างกันมีผลให้ความยาวลาแตกต่างกันอย่างมีนัยสาคญยิ่งทางสถิต โดยโคลน KK09-
ั
ี่
ู
0844 มีความยาวลาสงสดคอ 126.30 เซนตเมตร ซึ่งไม่แตกตางกันทางสถิตกับโคลน KK10-308 ทมีความ
ิ
ุ
ื
ี่
่

ิ
ยาวลา เทากับ 123.05 เซนตเมตร ขณะท พันธุ์ LK 92-11 มีความยาวลาน้อยทสด เทากับ 47.58
่
ุ
ี่

ิ
่
ี่

เซนติเมตร ซึ่งไม่แตกต่างทางสถิติกับอ้อยหลายพันธุ์/โคลน ได้แก่ KK07-250 K88-92 และ KK3 ที่มีความ
ยาวล า เท่ากับ 58.02 63.25 และ 68.87 เซนติมเมตร ตามล าดับ (ตารางที่ 9)