Page 41 - PRD 259
P. 41
เดินลัดเลำะตำมชุมชนเรื่อยมำ
จนเข้ำสู่ช่วงบ่ำย ๆ ถึงเวลำเอนกำยกัน
สักหน่อยกับที่นี่ “บ้ำนริมน�้ำ” บ้ำนสบำย ๆ
ริมแม่น�้ำเจ้ำพระยำ ชมบรรยำกำศกำร
สัญจรทำงน�้ำ ชำวก๊วนแก๊งนั่งอ้อยอิ่ง
จิบน�้ำผลไม้ ชำ กำแฟ รับลมเย็น ๆ ใน
บรรยำกำศที่สงบเงียบ ซึ่งเจ้ำของบ้ำน
ได้ค้นพบที่นี่ และผมก็ได้ค้นพบบำงสิ่ง
บำงอย่ำงจำกที่นี่เช่นกัน
: : https://goo.gl/maps/2QjgeHYfq4y
: ศุกร์ – อาทิตย์ เปิด 12.00-00.00 น.
“บ้านริมน�้า” ท�ำให้ผมฉุกคิดขึ้นมำได้อย่ำงหนึ่ง ค�ำว่ำ “วิวัฒนำกำร” อำจไม่ได้ใช้กับสิ่งมีชีวิตอย่ำงเดียว แต่สำมำรถใช้กับ
อำคำรบ้ำนเรือนได้อีกด้วย เพรำะตึกก็ยังต้องปรับตัวตำมยุคสมัยไม่ต่ำงอะไรกับคนในชุมชนนี้ “บ้ำนริมน�้ำ” เมื่อก่อนก็เป็นโกดัง
เก็บข้ำวก่อนที่จะมำเป็นร้ำนอำหำร ย้อนควำมไปตั้งแต่สมัยรัชกำลที่ 2 ปัจจุบันก็กลำยเป็นร้ำนอำหำร อำคำรหลำยแห่งก็กลำยเป็น
Hostel รับนักท่องเที่ยว เพรำะทุกอย่ำงคือกำรปรับตัวเพื่อให้เรำอยู่ต่อไปได้ สมำชิกก๊วนแก๊งวันนี้ก็ปรับตัวตำมแผนที่ไม่แน่นอน
ของผม แม้จะเดินเยอะแต่ก็ได้ไปในที่ที่ไม่เคยคิดว่ำจะได้ไป คนรุ่นใหม่น�ำศิลปะมำช่วยให้ชุมชนเดิมมีชีวิตชีวำขึ้น แต่หลังจำกนี้
มันก็จะกลำยเป็นของเก่ำ ตลำดน้อยก็ยังคงปรับตัวต่อไปตำมกำลเวลำ สุดท้ำยคนที่อยู่ที่นี่คือคนที่จะตัดสินว่ำจะท�ำให้ชุมชนนี้
หำยไปหรืออยู่ต่อ ส่วนคนหลงก็ได้แต่หลงต่อไป
PRD Magazine 39
