Page 38 - เส้นทางความรู้สู่ความเป็นเลิศด้านการปรับวงดนตรีไทย
P. 38
ิ
ุ
ิ
ิ
์
ี
วิทยาลัยดรยางคศลป มหาวิทยาลัยมหดล ดศ.บ. (ดนตร) / 31
์
ั
์
4.2 บทบรรยายจากเทปบันทึกงานสมมนาทางวิชาการ โดย ศาสตราจารยเกียรติคุณ นายแพทย
พูนพิศ อมาตยกุล
ื่
่
ั
ี
์
์
้
ในหัวขอ “เรองเลาทางประวัติศาสตร ความสาคัญและคุณประโยชนของการปรบวงดนตรไทย”
็
ื่
่
ี
พูนพิศ อมาตยกุล (2563) กล่าวว่า “ทผมจะเลาตอไปน้เปนเรอง
ี่
่
์
่
ึ
ั
ิ
ี
ี
้
ี
ี่
ประวัตศาสตรของวงดนตรไทยในอดต สมัยกอนถาพูดถงดนตรเนยนะครบเขา
่
ึ
ุ
ุ
่
็
่
ี
ี
ิ
ี
บอกวาเปนวชาวณพก ไมมการจดบันทก ไมมการเขยนต ารา ทกสงทกอยางฝากไว ้
ิ่
่
ิ
ื่
้
ี
ู
่
ั
กับนักดนตรหรอครดนตรหมด เพราะฉะนั้น วาดวยเรองของการปรบวงดนตรเนย
ี
ี
ี่
ื
้
่
ั
ิ
จงไมมใครจะรความจรงกันวามความส าคญอยางไร ประวัตศาสตรเรองการปรบวง
่
ี
ิ
ื่
ู
ี
ั
ึ
่
์
ิ
ั
ดนตรเนยมันเกดในสมัยรชกาลของพระบาทสมเด็จพระจอมเกลาเจาอยูหวรชกาล
่
ั
ั
้
ี
้
ี่
้
ื
่
่
ื่
ึ่
ิ่
้
้
ท 4 เมอทานมนองชายมาเปนวังหนา คอพระบาทสมเด็จพระปนเกลาเจาอยูหว ซง
็
ี่
้
ี
ั
ิ
ิ
่
ี่
้
่
ั
ื
ิ
อยูทวังหนาในปจจบัน นั่นคอโรงละครแหงชาต แลวก็พพธภัณฑสถานแหงชาต ิ
่
้
ุ
ี
ี
ี
ิ
ี
็
ี
่
ิ
ั้
ั้
นั่นแหละ ทานก็มวงดนตรเปนของทานเพราะทานอยูฝายดนตร มทงง้ว มทงลเก มี
่
่
่
่
ั้
์
ี
้
ี่
ี
่
ี
ิ่
ิ
ทงดนตร มทงปพาทย แลวก็เรมจะมแตรวงทนั่น ทานฝกใฝดนตรจรง ๆ แลวทานก็
ั้
ั
่
ี
่
ี่
้
้
่
ึ่
ึ่
ี
่
ี
ี
ู
ึ่
ู
่
่
่
ไดครคนเกงมาคนหนงชอนายม ซงตอมาเรยกกันวาครมแขกซงก็มบานชองอยูใกล ้
้
ี
ื่
ู
ี่
้
ู
ี่
ี่
่
ิ
้
ิ
ิ่
ิ
กับสถานทททานประสต คอฟาปนเกลาเนยทานประสตทราชวังเดมใกล ๆ กับวัด
ี่
ื
่
้
อรณราชวราราม ใกล ๆ แถวนั้นก็บนถนนอรณอมรนทรเนยเปนถนนของนักดนตร ี
ุ
้
ี่
็
ุ
ิ
์
ี
ั้
่
ิ
้
ิ
ตลอดตั้งแตวัดระฆังโฆสตาราม เปนบานดนตรทงนั้น เลยมาอยูกับพระเจาตากสน
้
็
่
ี
่
่
้
ี่
ครมก็อาจจะมาตั้งแตสมัยนั้นแตวามบานอยูใกลสวนหลวงแลวก็เปนดนตรทนั่น
ู
้
ี
่
่
้
ี
็
พระปนเกลาก็เปนคนซนมาก วงเขาวงออก เมอตอนเปนเด็กแลวก็ไดรจก
ิ่
ื่
ิ่
็
ู
็
้
ั
้
ิ่
้
้
้
กับครมแขก ทานเปนหนมในสมัยรชกาลท 3 แลว ก็ยังคงเลนสนุกสนานอยูจนพระ
ู
่
ี
้
่
็
่
ี่
ั
่
ุ
่
ี
ี่
็
สมเด็จพระนั่งเกลาฯ บนวานองชายคนน้เอาแตเลน พชายก็ไปบวชเปนพระอยูทวัด
้
่
ี่
่
้
่
่
ื่
่
่
สมอรายหรอวัดราชาธราช ทานก็ไมไดฝกใฝเรองดนตรเทาไหร เรองรชกาล
่
่
ั
ั
ื
ื่
ี
่
ิ
้
็
่
้
ุ
ึ
ี
ี
ู
ื่
ี่
่
ี่
ท 4 ท าไมผมถงรเรองน้ด ก็เพราะวาคณทวดของผมเนยทานเปนมหาดเล็กของ
ั
ี่
รชกาลท 4 ทานเกดหลังรชกาลท 4 ไป 1 ปแลวทานโตมาในวังของรชกาลท 4 ตน
ั
ิ
ี่
ี่
่
่
้
ี
ั
้
้
่
ุ
้
ั
ู
ี่
ู
คณทวดผมเนยทานก็เลยไดใกลชดสนทสนม และพวกเราหลายคนก็ไดรจกครม ี
้
้
ิ
ิ
้
่
แขกในยุคนั้น แลวก็เลนดนตรกัน เพราะฉะนั้น เรองราวตาง ๆ ทเกยวของกับ
ื่
ี่
้
ี
ี่
่
้
ครมแขกในระยะตนตอนทอยูกับพระปนเกลาจงออกมาจากค าบอกเลาของญาตใน
ิ่
ี
่
ิ
ู
ึ
่
ี่
้
้
อดต เอางาย ๆ เขาสเรองเนย ทานเปนคนควบคมวงปพาทยไมแข็งแลวก็
ี
้
ู
ุ
้
่
ี่
่
ื่
็
ี่
่
์
่
ึ
่
ิ่
้
่
ุ
พระบาทสมเด็จพระปนเกลาทานก็คดระนาดเหล็กชบเหล็กข้นกอน และตอมาจงม ี
ิ
ึ
