Page 17 - Το Μαγικό Ρολόι

ψηλότερου βουνού που έχω δει ποτέ στη ζωή μου!
Τώρα, πώς θα κάνω ορειβασία με σανδάλια; Θα είχα

προσέξει μη χάσω τα παπούτσια μου αν μου το είχες
πει!»
«Ουπς!» είπε το ρολόι. «Το ξέχασα...»

Σκαρφαλώναμε για αρκετή ώρα, και εγώ έπρεπε να
έχω τον Μαξ στους ώμους μου όλη τη διαδρομή.

«Γιατί πάτε τόσο αργά, καλέ;» μας ρώτησε το ρολόι.
«Εσύ πού ξέρεις αν αυτό που κάνουμε είναι
κουραστικό;» το ρώτησε η Μαρία. «Αφού είσαι ρολόι!»
«Εγώ φοράω και σανδάλια!» είπα χωρίς να μπορώ να

αναπνεύσω.
«Πόσα μέτρα έχουμε κάνει;» ρώτησε η Μαρία το ρολόι.

«Και πόσα μας έχουν μείνει;»
«Έχουμε κάνει 50 μέτρα και μας μένουν ακόμα δύο!»
μας είπε το ρολόι.

«Μόνο δύο μέτρα;!» είπε ξαφνιασμένη η Μαρία.
«Όχι!» είπε το ρολόι. «Δύο χιλιόμετρα!»
«ΡΟΛΟΙ!!!» φώναξα νευριασμένος και κουρασμένος.

«Δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να ανέβουμε;»
«Μήπως θέλετε να πάμε με το ασανσέρ;» μας ρώτησε.
«ΕΧΕΙ ΑΣΑΝΣΕΡ;!» είπαμε εγώ και η Μαρία μαζί.

«Βέβαια!» είπε το ρολόι. «Μάλλον ξέχασα να σας το
πω...»
Πήραμε το ασανσέρ και συνεχίσαμε...

Κεφάλαιο ΙΒ’: Η Καρδιά

Όταν φτάσαμε, τελικά, στην κορυφή, είδα πως είχε

ένα στρογγυλό χρυσό χερούλι πάνω σε μια πέτρα.
«Τράβα το!» μου είπε το ρολόι. «Τράβα το με όλη σου
τη δύναμη!»

Εκεί που ήταν το χερούλι, ήτανε μια τεράστια τρύπα
και στο βάθος υπήρχε μια πορτοκαλιά λάμψη.