Page 15 - ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับวรรณคดี
P. 15

๑๑
                ่
             เรอง หัวใจนกรบ
                ื
                               ั



































                ื
            ื
            ้
         เนอเรองยอ
                ่
                                                                                       ็
                                                              
               ในสมัยที่คนไทยมีโอกาสไดเปนเสือปา และเยาวชนไดเปนลูกเสือน้น
                                                                                                    ั
                                                     ็
         พระภิรมยวรากรบุคคลนอกราชกาล อายุ ๕๐ ป เปนชาวเมืองหัสดินบุรี ไมชอบ
                                                                     ี
                                                                         ็
                                                                                         
                       
         ท้งลูกเสือปาและลูกเสือเพราะเห็นวามีแตผลเสีย ไมมีประโยชนแกตน อาจทําให                              
           ั
         เปนอันตรายอีกดวย  จึงหามลูกคนเล็กไมใหเปนลูกเสือ  และจะใหลูกคนโตหนทหาร
           ็
                                                                     ็
                                                                                                                ี
                                                                                                
         รักแตลูกชายคนกลางที่ออนแอ และที่จริงแอบเปนชูกับแมเนย เมียนอยของตน
                                                                      ็
                                                                                      
                             ่
                              ื
                                                                                         ่
                                                                                          ื
                                                  ็
                
         แมเนยมีพี่ชายชอนายซุนเบง เปนคนคอยยุแหยพระภิรมยในเรองตางๆ ตอมาเกิด
         การรบขนมาจริงๆ พระภิรมยไดเห็นเหตุการณที่เสือปา และลูกเสือกระทําจริงๆ
                   ้
                                                                             
                                                                    
                   ึ
         ลูกคนใหญอาสาถือหนงสือไปขอกําลังรบ ถูกยิงตาย แลวลูกคนเล็กอาสาไปแทน
                                     ั
                                                                                   ั
         ใจพระภิรมยก็เริ่มเปลี่ยนไปประกอบกับความมีจิตใจเปนนกรบไทย ทําให                               
                                                                               ็
                                                                                           ื
         ความขัดแยงที่มีอยูส้นสุดลง  ต้งแตการชวยตามหมอจนถึงยกปนขนยิงตอสูขาศึกเอง
                                                  ั
                                                                                                ึ
                                   ิ
                                                                                               ้
                                                                                               ็
         ขาศึกมีกําลังมาก เขามายึดบาน และจับพระภิรมยและคนในบานเปนตัวประกัน
         พรอมท้งบังคับใหบอกความลับของกองเสือปา พระภิรมยไมยอมบอก จะยอมตาย
                   ั
                                                                  
         เสียดีกวาที่จะตองขายชาติ ตอมาขาศึกก็ลาถอยไป ฝายไทยเขามาแทนท                            ี่
                                                                            
                                                                                                            
                                                                                                
         หลังเหตุการณสยบลง พระภิรมยฯ ก็ไดประจักษแจงถึงคุณประโยชนของเสือปา
                           
                                              ็
                         
         และลูกเสือปา จึงสมัครเขาเปนเสือปาดวยความเต็มใจ
                                                      
         เพอทําประโยชนแกประเทศชาติในที่สุด
            ่
            ื
                              
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20