Page 37 - วิจัยการใช้ประโยชน์ไม้สะเดา

Comparison of percent Weight losses among tree parts of timber

14
12
10
8
6 bottom
4
2 middle

0 top

Figure 2. Average weight loss from three parts of A. siamensis stem after exposed to wood-decay fungi.

2. ศึกษาความแข็งแรงจากการดัดของไม้สะเดาภายหลังถูกเชื อราเข้าท้าลาย

ผลจากการทดสอบความแข็งแรงจากการดัดของไม้สะเดาภายหลังถูกเชื้อราเข้า

้
ท าลาย โดยวัดจากค่าความสามารถของไม้ในการตานทานการแตกหัก (MOR) และค่าความสามารถ
้
ของไม้ในการตานทานการโก่งตว (MOE) จาก Table. 3 วิเคราะห์ความแตกตางของค่าเฉลียความ
่
่
ั
แข็งแรงจากการดัด โดยวิธี DMRT ที่ระดับความเชอมั่น 95% พบว่าไม้มีค่า MOR ตาที่สุด (95 Mpa)
ื่
่
ภายหลังถูกเชื้อรา L. medullae–panis เข้าท าลาย แตจะมีค่ามากที่สุด (133 Mpa) ภายหลังถูกเชื้อรา
่
ึ่
G. sepiarium เข้าท าลาย ในขณะที่มีตัวอย่างไม้ทดสอบอีกกลุ่มหนง มีค่า MOR ไม่แตกตางกันทางสถิติ
่
ภายหลังถูกท าลายจากเชื้อรา F. feei, Irpex sp., P. sanguineus และ G. striatum และมีค่า MORไม่
ุ
ุ
ั้
่
แตกตางจากไม้ชด Control แสดงว่า ไม้สะเดาชนอาย 16 ปี เป็นไม้ที่มีความทนทาน และมีค่า
ี
ความสามารถในการตานทานการแตกหักได้ดีเทียบเท่ากับไม้ปกต อยางไรก็ตาม เมื่อเปรยบเทียบ
้
่
ิ
ั้
คุณภาพของไม้สะเดาตามมาตรฐานไม้เนื้อแข็งของกรมป่าไม้ (2548) ปรากฏว่า ไม้สะเดาชนอาย 16 ปี
ุ
2
เป็นไม้เนื้อแข็ง มีค่า MOR สูงกว่า 1,000 กก./ซม มีความทนทานตามธรรมชาติมากกว่า 6 ปี ยกเว้นใน
2
กรณีที่ไม้ถูกท าลายจากเชื้อรา L. medullae–panis ไม้มีค่า MOR เท่ากับ 969 กก./ซม จึงเป็นไม้เนื้อ
2
แข็งปานกลางตามมาตรฐานกรมป่าไม้ ที่มีความแข็งแรงในการดัด 600–1,000 กก./ซม
เมื่อพิจารณาค่า MOE ของไม้สะเดา ปรากฏว่า ภายหลังจากไม้ถูกเชื้อราเข้าท าลาย ค่า MOE ที่
ี
เกิดขึ้นมีค่ามากกว่าไม้ชด Control มีเพยงเชื้อรา F. feei ที่ท าลายไม้แล้วให้ค่า MOE (12,018 Mpa) ไม่
ุ
แตกตางจากไม้ชด Control (11,079 Mpa) ผลการทดลองครงน แสดงให้เห็นว่านาจะเกิดความ
่
ี้
ั้
่
ุ
้
คลาดเคลื่อนในการคัดเลือกไม้ทดลอง จ านวนซ้ าของไม้ทดลองอาจนอยเกินไป หรออาจเกิดจากปัจจัย
ื
ภายใน หรือปัจจัยภายนอกที่อยู่เหนือการควบคุม
28