Page 17 - คุณสมบัติของไม้ไผ่(Thai)
P. 17
2.1 การทดสอบแรงดัดสถิต (static bending strength)
การทดสอบแรงดัดสถิต ค่าต่างๆ ที่ได้จากการดัด คือ มอดุลัส
แตกร้าว (modulus of rupture : MOR) เป็นค่าสัมประสิทธิ์ในการหัก หรือ
แรงประลัยในการดัดของไม้แห้ง (ความชื้นประมาณ 12%) ความต้านทานของไม้
ต่อแรงประลัยนี้เรียกว่า ความแข็งแรงของไม้ในการดัด ซึ่งเป็นความเค้นที่รับ
ำ
น้าหนักสูงสุดในการทดสอบแรงดัด ค่านี้ใช้ในการเปรียบเทียบความแข็งแรงของ
ไม้ชนิดต่างๆ ความเค้นที่ขีดจำากัดคืนรูป (stress at proportional limit : r) เป็น
ี
ี
ค่าความเค้นท่เขตการได้สัดส่วน คือ เป็นความแข็งแรงของวัตถุท่สามารถรับ
้
นาหนกในระดับนี้ตลอดไป มอดุลัสยืดหยุ่น (modulus of elasticity : MOE) หรือความ
ั
ำ
แข็งตึง เป็นค่าที่บอกความสามารถของไม้ในการต้านทานการเสียรูป (การโก่ง, การ
ี
แอ่นตัว) ต่อแรงท่กระทา เป็นค่าสัมประสิทธ์ของการยืดหย่น และความด้อ หรือ
ำ
ิ
ุ
ื
ความแข็งตึงของไม้
ำ
ึ
ิ
ี
แรงท่นับว่าสาคัญและพบว่าเกิดข้นเสมอในส่งก่อสร้าง คือ แรงบีบ
ขนานเสี้ยน และแรงดัด รองลงมาคือ แรงเฉือน โดยเฉพาะแรงดัดซึ่งสามารถทาให้
ำ
ไม้หักเสียรูปโดยสิ้นเชิงนั้น เป็นแรงที่มีปัจจัยต่าง ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องอยู่เป็นอันมาก
ความแข็งแรงของไม้ในการดัดน้ เป็นท่ยอมรับและใช้เป็นมาตรฐานของความแข็งแรง
ี
ี
ของไม้ในการแบ่งไม้ออกเป็นประเภทไม้เนื้ออ่อนและไม้เนื้อแข็งของกรมป่าไม้
ได้ถือเอาค่าความแข็งแรงในการดัด ของไม้ตะเคียนทอง (Hopea odorata Robx.)
(ที่ความชื้นประมาณ 12%) เป็นเกณฑ์ โดยพิจารณาความทนทานตามธรรมชาติ
ประกอบ (กลุ่มงานพัฒนาผลิตผลป่าไม้, 2548) ดังแสดงในตารางที่ 1
17
