Page 7 - Canis Frisiae 2007

De honden uitlaten maar dan net even anders.
Alie de Vries uit Rutten laat haar 3 grote grijze
keeshonden uit naast haar handbike

WINTERWANDELING 11.2.2007

Hallo allemaal! Vandaag ga ik jullie iets vertellen over
de dag van mijn leven. Maar eerst zal ik mij even
voorstellen. Ik ben Jacky, een (je raad het al) Jack
Russel terriër reu van net een jaar oud. Ik woon met
mijn al wat oudere baasjes (rond de 70) in een
rijtjeswoning. Elke dag gaan we lekker wandelen ook
al is het niet zo snel en aan de riem. Andere honden
moet ik niet, ik vind ze eng en ik wil mijn baasje
beschermen.
Het was zondag 11 februari 2007 dat ik werd verrast. Ik voelde dat er iets ging gebeuren.
Zenuwachtig liep ik rondjes door het huis en keek zo nu en dan door het raam. Er stopte
een witte suzuki alto bij mijn huis! Luid blaffend en piepend rende ik naar de deur.
Daar kwamen André en Alina, die mij vervolgens in een speciale hondengordel hezen en
in de auto zetten. Het was best een eindje rijden naar Appelscha en ik moest overgeven
van al dat geschommel. Zoals een echte hond ruimde ik de boel ook weer op, ook al was
Alina mij voor een groot deel voor met een zakdoek.
Toen de deur eindelijk openging rook ik de een geur van bomen, konijnen, reeën,
paddenstoelen en honden. Hmm, dat rook lekker. We gingen een gebouwtje in waar een
aantal honden onder de tafel lagen. Ik stapte erop af en begon dapper te blaffen. Blijkbaar
was dit niet zo een goed idee want ik kreeg een paar keer een flinke bijt in mijn nek van
Alina die mij vast hield. Na een paar pogingen liet ik het er maar bij en ging alleen
nieuwsgierig kijken naar al die rare vormen en maten van honden. Thuis zie ik zelden
honden, mijn baasjes staan altijd vroeg op en wij gaan al om 7 of 8 uur lopen dan zijn er
nog niet zoveel soortgenoten. Om iets over 13.00 uur gingen we weg, het bos in. Met
minder honden dan verwacht maar nog steeds een stuk of 25 begonnen wij onze tocht.
Het was niet echt mooi weer, het regende constant. André en Alina hadden een grote
paddenstoel bij zich waar ze onder liepen (mensen blijven toch maar raar.) Zo’n ding
houd toch alleen je kop droog? Binnen een paar minuten waren ze dan ook kletsnat. Ben

ik even blij dat ik een waterdichte jas heb.
Zodra we het bos inliepen verdween ineens de
halsband om mijn nek. Vrijheid!! Ik rende
vooruit en ging bij de andere honden kijken, die
inmiddels ook allemaal los liepen. Ze leken
eerst zo eng maar eigenlijk vond ik ze allemaal
in een keer leuk. Lekker spelen en ravotten met
de hele club. Ik vond het helemaal leuk en had
al snel een voorkeur gevonden voor een paar
prachtige dames. Anderhalf uur lang heerlijk spelen, rennen, springen en gek doen in het
bos, geweldig toch? Zo nu en dan moest ik even aan de lijn voor een autoweg, maar al
snel mocht ik weer spelen. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt! Ik zou dit zeker nog een
keer over willen doen. Dus ik doe volgend jaar zeker weer mee! Ik hoop dat er dan nog
veel meer soortgenoten meekomen om lekker met mij te spelen.
Dus baasjes doe je hondje een plezier en doe gewoon gezellig mee!
Aan het eind van de wandeling gingen we weer het gebouw in. Het rook er lekker naar
eten. Alle baasjes kregen een kom vol met een raar groen uitziend goedje. Ze noemden