Page 20 - คู่มื่อฝึกทักษะภาษาไทย
P. 20
ื
่
ื
่
ิ
ึ
คูมอฝกทักษะภาษามลายูถ่นและทักษะการสอสารภาษาไทย 17
๘. อ่านเครื่องหมายวรรคตอนให้ถูกต้อง เช่น คำที่ใช้อักษรย่อต้องอ่านให้เต็มคำดังตัวอย่าง
“คณะกรรมการแม่บ้าน ทบ. ลงพื้นที่ช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม” ต้องอ่านออกเสียงว่า “สมาคมแม่บ้าน
กองทัพบก ลงพื้นที่ช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม”
๙. การผ่อนลมหายใจ เมื่ออ่านจบย่อหน้าหนึ่งๆ ควรผ่อนลมหายใจเล็กน้อย เมื่ออ่านย่อหน้า
ใหม่จึงเน้นเสียงหรือทอดเสียง เพื่อดึงดูดความสนใจ จากนั้นก็อ่านตามปกติตามเนื้อหาที่อ่าน
๑๐. การจับหนังสือ ควรวางหนังสือหรือบทอ่านบนฝ่ามือซ้าย ยกขึ้นให้ได้ระดับตามความ
เหมาะสม มือขวาคอยพลิกหนังสือหน้าถัดไปไม่ควรใช้นิ้วชี้ตามตัวหนังสือ
การอ่านออกเสียงร้อยกรอง
การอ่านออกเสียงร้อยแก้วเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “การอ่านทำนองเสนาะ” พจนานุกรมพจนานุกรม
ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๔๒ ให้ความหมายไว้ว่า “วิธีการอ่านออกเสียงอย่างไพเราะตามลีลาของบท
ร้อยกรองประเภท โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน” ดังนั้นการอ่านทำนองต่างๆ ตามลักษณะของฉันทลักษณ์จึง
เกิดขึ้น เพราะฉันทลักษณ์ของบทร้อยกรองแต่ละประเภทมีการกำหนดทำนองให้แตกต่างกันออกไป บทร้อย
่
กรองบางชนิดผู้อ่านสามารถอานได้หลายทำนอง เช่น กาพย์ยานี ๑๑ สามารถอ่านได้หลายทำนอง โดยจะ
อ่านเป็นทำนองกาพย์ยานี หรือทำนองสรภัญญะ หรือทองนองโอ้เอ้วิหารราย เป็นต้น การอ่านร้อยกรองแต่ละ
ประเภทนั้นสามารถอ่านได้หลายวิธีดังนี้
๑. การขับ ได้แก่ การขับเสภา การขับลำนำสู่ขวัญ การขับลำนำกล่อมช้าง
๒. การร้อง การร้องเพลงทำนองต่างๆ ได้แก่ เพลงไทยเดิม เพลงไทยสากล หรือเพลงลูกทุ่ง
๓. การกล่อม ได้แก่ การกล่อมเด็ก การกล่อมพระบรรทม
๔. การเห่ ได้แก่ การเห่เรือ การเห่ชมสิ่งต่างๆ
๕. การแหล่ ไก้แก่ การแหล่เทศน์ แหล่งเพลงต่างๆ เช่น เพลงขอทาน เป็นต้น
๖. การสวด ได้แก่ การสวดคำฉันท์บูชาพระคุณครู สวดสรภัญญะ สวดโอ้เอ้วิหารราย
๗. การพากย์ ได้แก่ การพากย์โขน หรือทำนองพากย์ในบทพากย์ต่างๆ
๘. การว่า ได้แก่ การว่าเพลงพื้นบ้าน เช่น เพลงโคราช หมอลำกลอน ฯลฯ เพลงปฏิพากย์ต่างๆ
