Page 17 - เรื่องของหมา
P. 17
ั
�
กับแม่สุนัข มีเร่องเล่ากันว่าในเวลาน้นกาลังทรงแปลบทละคร
ื
ื
เร่อง My Friend Jarlet ใช้ช่อในภาษาไทยว่า “มิตรแท้”
ื
ื
ช่อของ “ย่าเหล” ก็ว่ามาจากช่อตัวละครในเร่องดังกล่าว
ื
ื
ื
ตามบันทึกของ ม.ล. ปิ่น มาลากุล กล่าวว่า “ช่อปอลและยาร์เลต์
ื
ั
ตัวละครในเร่องน้น้นได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทาน
ี
แก่สุนัขท่มีผู้นาข้นน้อมเกล้าถวายท่จังหวัดนครปฐม สุนัขท ่ ี
ึ
ี
ี
�
ึ
ื
ื
ี
ช่อปอลตายเสียก่อน อีกตัวหน่งช่อ “ย่าเหล” น่าประหลาดท่ว่า
ื
ยาร์เลต์ในเร่องละครถูกยิงตาย สุนัขย่าเหลก็ถูกยิงตาย”
ื
้
ั
ตามเร่องว่าสุนัข 2 ตัวน้นครอกเดียวกัน ตัวหนึ่งสีนาตาล
�
ึ
�
�
ี
เป็นพ่ อีกตัวหน่งสีขาวมีด่างสีดา ทรงโปรดตัวสีขาวด่างดามาก
�
ั
ี
ส่วนตัวสีนาตาลน้นให้คงเล้ยงไว้ในเรือนจา กล่าวกันว่า
้
�
เป็นสุนัขท่มีญาณวิเศษอย่างใดอย่างหน่ง เพราะปรากฏว่าเม่อ
ี
ื
ึ
รัชกาลท่ 6 เสด็จถึงจังหวัดนครปฐมคราใด สุนัขตัวท่ช่อปอล
ี
ี
ื
ั
จะต้องตามหลวงไชยอาญาออกมาด้วยทุกคร้ง ห้ามอย่างไร
ก็ไม่ฟัง
ั
ึ
คร้งหน่งนานมาแล้ว ผมเคยถามคุณพระมหาเทพกษัตร
ื
สมุหถึงเร่องย่าเหล ท่านเล่าว่าคร้งเป็นเด็กเคยเป็นเพ่อนเล่นกับ
ั
ื
ี
ย่าเหล จึงรู้นิสัยของย่าเหลว่ามีความจงรักภักดีต่อรัชกาลท่ 6
มาก เรียกว่าเข้าเฝ้าก่อนมหาดเล็กเสียอีก และท่านได้เล่าต่อไป
ี
ึ
ว่า เม่อย่าเหลโตข้นก็ชอบเท่ยวอย่างท่เรียกกันว่า “ติดตัวเมีย”
ี
ื
ี
�
ในหลวงทรงเกรงว่าคนท่ไม่รู้จักจะทาร้าย จึงให้หลวงเสน่ห์รักษา
16
