Page 156 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 156
113
พระธรรมพุทธิมงคล (สอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘)
ให้ยายปล่อยแขนข้างหน่ง ก็เอาออกได้ น่เพียงคิดแค่จะปล่อย
ึ
ี
ึ
ี
ี
ื
แขนเสียข้างหน่ง เพ่อจะเอาเช่ยนหมากมากินน่ คิดไม่ออก
นี่คนไม่มีปัญญาบารมี น่าจะคิดได้ แต่คิดไม่ออก
�
และอีกคนหน่งน่งสานพ้อม สานพ้อมเขาทายังไง? สาน
ั
ึ
พ้อมเขาต้องน่งข้างในน่งในพ้อมแล้วเขาก็สานเลย พ้อมมันก ็
ั
ั
สูงท่วมหัว สานเสร็จแล้ว ก็คิดว่าจะออกได้ยังไง เดินวนอยู่
ในพ้อมออกไม่ได้ คิดไม่ออกว่าจะออกจากพ้อมได้ยังไง น่คน
ี
ไม่ได้สร้างปัญญาบารมีมา จึงถามเด็กท่เดินผ่านมาว่า ไอ้หน ู
ี
เอ๊ย แกลองทายซิว่าข้าจะออกจากพ้อมน้ได้อย่างไร เด็กมันก ็
ี
ั
บอกว่า ลุงก็เอียงพ้อมออกมาซิ น่นแหละคิดได้ เอียงพ้อมออก
มาได้ มันคิดไม่ออกว่าจะออกได้ยังไง น่ปัญญาบารมี ต้องสร้างไว้
ี
ิ
ไม่งนเด๋ยวไปจนความคดเอางายๆ จะแยเลย อายเดกมัน นแหละ
่
่
็
ั
้
ี
ี
่
ความคิดมันแตกต่างกัน บางอย่างเราก็คิดได้
เหมือนกับแมว เวลาหน้าหนาว เราเอาผ้าไปปูให้มัน เอา
�
ผ้าไปวางให้มัน มันทาอย่างไร? มันคิดได้แค่ไหน? มันคิดได้แค่
ไปนอนทับผ้าเท่าน้นแหละ มันคิดห่มผ้าคิดไม่ออก ถ้ามันคิดออก
ั
�
มันทาได้ไหม? เอาผ้ามาคลุมมันได้ไหม? ถ้ามันคิดออก มันก ็
ั
เอาตีนเข่ยผ้ามาคลุมตัวมันได้ มันก็จะอุ่นท้งตัว มันคิดได้แค่
ี
ว่ามีผ้าแล้ว ต้องทับผ้ามันถึงจะอุ่น มันคิดได้แค่น้น ทาไมมัน
�
ั
้
ึ
็
ั
ิ
คดได้แค่นนล่ะ กเพราะมนไม่ได้สร้างปัญญาบารมไว้ จงคดได้
ั
ิ
ี
แค่ไปนอนทับผ้า
