Page 303 - สาราสารกถา พระธรรมพุทธิมงคล เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร จังหวัดสุพรรณบุรี.
P. 303
260
สาราสารกถา
�
ิ
�
ิ
ั
ไปคดว่ามนเป็นคาใหญ่คาโต เกนไปกว่าฐานะของเรา ไม่ใช่
�
�
�
�
คาหยาบน่ะ คาว่ามึง คาว่ากู คาว่าไอ้ คาว่าอี มันเป็นคาใหญ่
�
�
ค�าโต ปัจจุบันมันเป็นอย่างนั้น
ภำษำพ่อขุนรำม
�
ทาไมจึงเรียกว่าเป็นคาใหญ่คาโต ก็พูดให้เป็นเคร่องประดับ
�
�
ื
ั
�
ความร้กนสักหน่อย เพราะเป็นคาทผู้ใหญ่เขาเรยกเดกๆ สมัย
ี
็
ี
ู
่
ึ
ึ
ั
ั
ึ
ก่อนพ่อแม่เขาเรียกลูกก็ข้นไอ้ข้นอีท้งน้น ถ้าลูกชายก็ข้นไอ้ ลูก
ู
็
หญิงก็ขนอ แล้วกใช้สรรพนามแทนตัวเองว่าก ใช้สรรพนาม
้
ึ
ี
แทนลูกว่ามึง คนท่จะพูดมึงกูกับใครได้ มันเป็นเคร่องบ่งบอก
ี
ื
ี
่
ู
แสดงสถานะของผ้พดว่า จะต้องเป็นคนทใหญ่กว่า และเราก ็
ู
เลยไม่กล้า เพราะ “อีแท่น” น่ สมัยก่อนก็คงเป็นเด็กๆ ว่งเล่น
ี
ิ
ี
ั
็
ู
ั
ี
่
ี
กนอย่แถวน คนผ้ใหญ่สมยนน กเลยเรยกว่า “อแท่น” นมน
ู
ั
ั
้
้
ี
เป็นเร่องเก่าแก่ ต้งแต่ก่อนสมัยหลวงปู่เราเกิดมา อีแท่นน่มัน
ั
ี
ื
เกิดมาก่อนหลวงปู่
์
่
่
็
พวกเรากไดรบการอบรมมาจากครบาอาจารยวา ไมควร
ู
ั
้
�
�
ี
จะใช้คาใหญ่คาโตเรียกคนท่เหนือเราว่าไอ้ว่าอี จะเรียกว่านาง
นี่ก็ยังไม่เหมาะ จะเรียกว่าอะไรดี
ตามหลักมันจะเรียกให้ไพเราะ มันก็ต้องเรียกว่า “คลองย่า
แท่น” จะเหมาะ นางแท่นก็เหมือนกับบางทีมันเป็นคาประชดน่ะ
�
