Page 29 - นาวิกศาสตร์ เดือน ธันวาคม ๒๕๕๔
P. 29
การแย่งชิงแหล่งทรัพยากรน้ำมันที่มีอยู่อย่างจำกัด
และจะหมดไปจากโลกในไม่ช้า หากมนุษย์ยังคงใช้
ในอัตราดังเช่นปัจจุบัน
ทะเลเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญของโลก
ที่ประเทศต่าง ๆ ในโลกให้ความสนใจ เนื่องจาก
วิวัฒนาการทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
ด้านสมุทรศาสตร์ทำให้การค้นหาและแสวงหา
ประโยชน์จากบริเวณพื้นดินท้องทะเล ทรัพยากร ภาพ : gotpowered.com
ใต้ผิวดินท้องทะเล ทรัพยากรจากน้ำทะเล และ
ทรัพยากรในทะเลลึกมิใช่เรื่องไกลตัวที่เกินกว่า กังหันลมในทะเล
ขีดความสามารถในการแสวงหามาใช้ประโยชน์ ที่การประมงของไทยนี้เป็นอุตสาหกรรมการผลิต
อีกต่อไป ประเทศมหาอำนาจที่มีความได้เปรียบ ที่ตอบสนองความต้องการของตลาดโลก ไม่ใช่
ทางเทคโนโลยียังเพียรพยายามแสวงหาแหล่ง เพื่อการบริโภคภายในอย่างแท้จริง นอกจากนั้น
ทรัพยากรจากทะเลต่อไป และด้วยสมุททานุภาพ แล้วกองเรือประมงไทยยังขาดแคลนลูกเรือไทย
ที่เหนือกว่าทำให้สามารถแย่งชิงผลประโยชน์จาก ซึ่งนำไปสู่การขาดองค์ความรู้ ความตระหนักในการ
ทะเลได้มากกว่า และสามารถแสดงกำลังในพื้นที่ ใช้ทรัพยากรอย่างคุ้มค่า และอาจนำไปสู่ปัญหา
ที่ยังคงเป็นข้อพิพาทในการถือสิทธิ์ครอบครองได้ ความมั่นคงของชาติได้ในอนาคต นอกจากนั้น
การทำเช่นนี้อาจนำไปสู่ความขัดแย้งอัน ในปัจจุบันประเทศไทยยังขาดเทคโนโลยีที่จำเป็น
เนื่องจากการแย่งชิงทรัพยากรได้ นอกเหนือจากนั้น ต่อการแสวงหาทรัพยากรใต้ทะเล ผู้ใช้ประโยชน์
ประเทศต่าง ๆ ยังคงต้องปกป้องคุ้มครองผลประโยชน์ จากทะเลยังขาดความรู้และตระหนักในการใช้
ทางทะเลของตนมากขึ้นเนื่องจากมีการลักลอบ ประโยชน์ ในส่วนของรัฐบาลนั้นก็ยังขาดการ
หาทรัพยากรจากกลุ่มบุคคลหรือประชาชนมาก แสวงหาแหล่งทรัพยากรใหม่นอกเหนือจากที่มีอยู่
ยิ่งขึ้น นอกจากนั้นประเทศต่าง ๆ จะพยายามพัฒนา อย่างจำกัดและลดลงอย่างรวดเร็วในปัจจุบัน
องค์ความรู้เกี่ยวกับทะเลและการเสาะแสวงหา จากสภาพเหตุการณ์ดังกล่าวข้างต้นสามารถ
แหล่งทรัพยากรใหม่หรือทรัพยากรทดแทนเป็นสิ่ง กำหนดสถานการณ์ที่มีความเป็นไปได้ใน
ที่มีความสำคัญต่อการรับประกันมาตรฐานการ อนาคตสูงได้ ๓ เหตุการณ์ ดังนี้
ดำรงชีวิตของประเทศที่พัฒนาแล้ว รัฐจะกลับไปสู่แนวความคิดดั้งเดิมในการ
ี
ี
น่าเสียดายท่การประมงของไทยน้เป็นอุตสาหกรรม ใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อครอบครองและแย่งชิง
ี
ิ
่
การผลตทตอบสนองความต้องการของตลาดโลก ทรัพยากร ซึ่งเป็นไปตามแนวความคิดแบบสัจนิยม
ไม่ใช่เพื่อการบริโภคภายในอย่างแท้จริง ที่ประเทศนึกถึงผลประโยชน์ของตนเป็นหลัก
ประเทศไทยยังคงใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่าง และพยายามใช้กำลังอำนาจแห่งชาติที่เหนือกว่า
จำกัด อย่างไร้ระเบียบแบบแผนและการควบคุมจาก ของตนในการครอบครองและแย่งชิงแหล่งทรัพยากร
หน่วยงานที่รับผิดชอบ ขณะที่การเศรษฐกิจทะเล ที่มีอยู่ เพื่อรักษามาตรฐานความเป็นอยู่ของ
ของไทยก้าวหน้าอย่างรวดเร็วด้วยกองเรือประมง ประชาชนในประเทศตน โดยมิได้คำนึงถึงผลกระทบ
ขนาดใหญ่และเทคโนโลยีการจับปลาที่พัฒนาขึ้น ที่มีต่อประเทศอื่น ๆ ถึงแม้จะเป็นการมองโลก
รวมทั้งการขยายพื้นที่การทำประมงออกนอก ในแง่ร้ายแต่เราไม่สามารถปฏิเสธแนวความคิด
ทะเลอาณาเขตของไทย แต่เป็นที่น่าเสียดาย แบบสัจนิยมนี้เมื่อประเทศอยู่ในภาวะวิกฤติ
๐28 นาวิกศาสตร์ ปีที่ ๙๔ ฉบับที่ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๔
