Page 74 - นาวิกศาสตร์ ฉบับเดือนธันวาคม ๒๕๖๔
P. 74
ื
ื
ู
ู
เกิดเปนไทย ตายเพ่อไทย เม่อฝ่ายสัตรได้ขยายวงยิงมาอย่างห่าฝน ดประกายไฟแลบออกมาจากกระบอกปืน
ึ
ี
�
ั
แทบประหน่งพายุพัด เสือแห่งเรือตอร์ปิโดชลบุรีและสงขลาได้หวาดหว่นกลัวเกรงต่ออานาจเหล่าน้ไม่ คนไทย
ี
้
ั
็
ทหารเรือไทย ไม่เคยหนีใคร ไม่ยอมแพ้ใคร อย่าว่ามมาแต่เท่านเลย ให้มนมาท้งประเทศก็ไม่เหนกลัวอะไร ไทย
ั
ี
ทหารไทย จะยอมสู้จนตายคาท้องมหาสมุทร์ของไทย เพ่อความเปนไทย ของประเทศชาติ ไชโย เพราะเราเกิดเปนไทย
ื
มหารัฐในอนาคต จะสู้จนเลือดหยดสุดท้าย ถึงแม้จะสู้ไม่ได้ก็ดี - ต้องเปนไทยนักสู้อยู่จนตายคามือ
เสียงตะโกนกู่ก้อง ดังมาจากหอบังคับการ เอา ยิง - เอายิง ยิงให้สบั้นไม่กลัว ทันใดนั้นตอร์ปิโดขนาด ๑๘ นิ้ว
คู่ชีวิตประจ�าเรือก็ถูกปล่อยลงสู่พื้นน�้าทางท่อ
ิ
ในระยะต่อมา เสียงกึกก้อง สะท้านท่วมหาสมุทร์ของอ่าวไทย ดูฤทธ์ของตอร์ปิโดขนาด ๑๘ น้ว ท่ยิงไปจากฝั่งเรา
ิ
ั
ี
ถูกเรือสลุบของฝรั่งเศสล�าหนึ่งชื่อ “ดาวินดูมองท์” ถูกท�าลายเสียงดังก้องคล้าย ๆ ฟ้าถล่ม ดูเถิด เพลิงไหม้เปนควัน
ทั่วบริเวณในการยุทธของเรา เศษเหล็กเศษไม้ปลิวว่อนขึ้นสู้อากาศอยู่ไปมา เหล่าทหารประจ�าเรือต่างร้องโวยวาย
ผิดกับทหารของประเทศเรามาก วิ่งกันไปมาสับสน กลัวความตายแท้ ๆ โธ่ ทหารฝรั่งเศสเอ๋ยช่างใจน้อยแท้ ๆ หนอ
และยังอวดว่าเปนนักรบอีก ไอ้ขี้เท่อ
ี
�
ตูม ตูม น่เปนเสียงปืนของข้าศึกยิงมา แต่บังเอิญลูกกระสุนของข้าศึกท่ยิงมา ตกลงกลางลา ถูกเสาวิทยุของ
ี
ั
�
ั
�
เรือชลบุรีดูเสียหายเล็กน้อยเท่าน้น แม้แต่ลาเรือชลบุรีเองก็ยังรู้สึกว่าลาเรือของชลบุรีหาได้หวาดหว่นสะท้านไม่
เมื่อถูกกระสุนปืนของข้าศึก กลับตัดสินใจพุ่งล�าเรือฝ่ากระสุนฝ่ายข้าศึกยิงสกัดมา อย่างเม็ดฝนเข้าหาสัตรูอย่างไม่
กลัวตาย
ั
ู
ั
ชลบรีเสือประจาแนวลาดตระเวนของอ่าวไทยยังม่นใจเสมอว่า จะพร้อมใจกนส้กบสตรให้ตายคามอโดยไม่คิดชีวต
ั
�
ู
ื
ุ
ิ
ั
�
ี
ี
ตอร์ปิโดท่มีประจาท่ออีกเพียงคู่สุดท้าย ชลบุรีเสือนักสู้ชลบุรีจาเปนจะต้องขอฝากตอร์ปิโดคู่น้ไว้ เปนพยานของ
�
ทหารเรือไทย ให้โลกและประชาชนรู้ลายนักรบของไทย ประจักษ์เปนพยานในบัดนี้ ว่าไทยมีน�้าใจเปนเลือดนักรบ
้
�
ี
ี
ี
อันแท้จริง พร้อมด้วยการรบยุทธ และหน้าท่ ท่รักเกียรติยศของชาติไทยเพียงไร โดยผู้บังคับการของเราท่มีนาใจ
ื
ี
ั
เด็ดเด่ยวกล้าหาญ พร้อมด้วยเหล่าทหารประจาเรือ ซ่งจะรอความหวังท่จะมาทางอ่นมาแก้น้นอาจสายเกินไป
�
ึ
ี
ี
เลือดนักรบของเหล่านาวีไทย จึงตัดสินใจยอมสู้จนเย็บตาเพราะชีวิตของเราพร้อมกัน พร้อมแล้วท่จะกอดคอกันตาย
ตายเพื่อประเทศชาติ และพี่น้องของเรา ตายอย่างสมเกียรติยศของเรา มาซิ ใครเก่งก็เข้ามา
เรือหลวงธนบุรีมาแล้ว
ธนบุรีออกหาเหยื่อกินตามนิสสัยของเรือปืน
พอเสียงแตรเด่ยวดังมาจากเรือธนบุรี แจ้งให้เรือตอร์ปิโดรู้ตัวว่า บัดน้ธนบุรีได้มาถึงแล้ว และกาลังจะหาอาหาร
�
ี
ี
�
ี
�
ให้ลูกกระสุนปืนกิน เพราะกาลังหิวอย่างกระหาย เพราะลูกกระสุนทุกๆ นัดจะต้อนรับชาวผิวขาวให้สมค่าท่ได้กระทา
ไปแล้ว
72
นาวิกศาสตร์
ปีที่ ๑๐๔ เล่มที่ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๖๔
