Page 115 - พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี
P. 115
พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี 115
ี
ตามท่สงสัย เรื่องเก่า ๆ ถ้าอาศัยการอ่านจากหนังสือก็ดีอยู่ แต่หากมีโอกาสได้รับฟังจากผู้ท ่ ี
ื
ี
�
ั
ั
ี
อยู่ในเหตุการณ์ก็ถือว่าได้ข้อมูลช้นต้น มีบางคร้งข้าพเจ้าก็นาบางเร่องท่เก่ยวกับตระกูล ท่ทราบมา
ี
�
ี
่
่
ื
จากแหล่งอนไปเล่าให้ท่านฟังบ้าง ท่านจะถามหาทมาว่าเรองนมาจากไหน ข้าพเจ้ากต้องนา
่
ื
็
้
ี
ู
หลักฐานไปแสดงให้ท่านด ว่ามาจากหนังสือเล่มน้นเล่มนใครเป็นผู้แต่ง แล้วอ่านข้อความให้ท่านฟัง
้
ั
ี
ั
ั
ี
ี
�
ท่านก็ต้งใจฟังทุกคาแล้วตอบว่า “ถ้ามีท่มาอย่างน้ได้ ไม่อย่างน้นคนเขาจะหาว่าเรายกเมฆ”
่
คุณปูแมจะถึงวัยเลขเกา ทานก็ยังความจ�าดี สายตาดี และหูดี ทานบอกกับขาพเจาวา ทานไมมีโรค
้
้
่
่
้
่
่
่
้
มีแต่ความเสื่อมของร่างกาย และท่านทานอะไรก็ไม่ค่อยอร่อย ท่านรับรู้แต่รสหวานกับเย็น เช่น
ไอศกรีม ท่านจะว่าอร่อย เวลาท่านบอกให้ข้าพเจ้าชงกาแฟให้ ท่านจะชอบให้ข้าพเจ้าใส่นมข้นหวาน
เพิ่มอีกหน่อย แต่ถ้าคุณหญิงย่าเห็นจะส่งสัญญาณห้ามว่าพอแล้ว หวานมากไปไม่ดีต่อสขภาพ
ุ
ื
ึ
ั
เม่อปี พ.ศ. ๒๕๖๑ มีคร้งหน่งข้าพเจ้าได้เรียนถามคุณปู่ถึงชีวิตในวัยเด็กของท่าน ท่านก็ได้เล่า
ให้ฟังอย่างละเอียด ข้าพเจ้าต่นเต้นท่ท่านเริ่มเล่าให้ฟัง จะเปิดคอมพิวเตอร์ข้นพิมพ์ก็ไม่ทันแล้ว
ี
ึ
ื
ึ
มีสมาร์ทโฟนอยู่ในมือจึงได้รีบเร่งบันทึกไว้ ซ่งข้าพเจ้าเห็นว่า ข้อความท่ท่านเล่าให้ฟังถือได้ว่า
ี
เป็นอัตชีวประวัติในวัยเยาว์บางส่วนของท่านเพราะข้าพเจ้าบันทึกข้อความเหล่านั้นต่อหน้าท่าน
จึงขอเรียบเรียงไว้เพื่อไม่ให้สูญหายดังนี้
คุณปู่สุภา เม่อคร้งวัยเยาว์ได้ย้ายตามบิดาซ่งเป็นผู้พิพากษาไปยังจังหวัดต่าง ๆ เม่ออายุ ๓ ขวบปี
ื
ึ
ั
ื
ท่านได้เร่มเข้าเรียนท่โรงเรียนเบ็ญจะมะมหาราช จังหวัดอุบลราชธานี (สะกดช่อโรงเรียนตาม
ื
ี
ิ
ที่ได้ตรวจพบ) คุณปู่สุเอ็ด (ศาสตราจารย์เกียรติคุณนายแพทย์สุเอ็ด คชเสนี) ผู้เป็นพี่ชายซึ่งอายุ
ี
ี
ี
มากกว่าท่าน ๒ ปี ก็เข้าเรียนห้องเดียวกันกับท่าน คุณปู่เรียนท่น่จนจบชั้นประถมศึกษาปีท่ ๑
คุณครูชื่อ อรพินท์ ไชยกาล (ข้าพเจ้าพบว่าต่อมาคุณครูอรพินท์ ได้เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร
จังหวัดอุบลราชธานี ในปี พ.ศ. ๒๔๙๑ และเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหญิงคนแรกของ
ี
ประเทศไทยด้วย คุณครูอรพินท์อายุมากกว่าคุณปู่ ๒๒ ปี ในปีท่คุณครูอรพินท์ได้เป็นสมาชิก
ู
ึ
ุ
ั
ั
ุ
ั
ึ
สภาผู้แทนราษฎร คณป่อาย ๒๒ ปี ข้าพเจ้าเห็นว่าตวเลขบงเอญพ้องกนจงได้บนทกไว้
ิ
ั
�
้
ั
ี
ี
ณ ท่น้) ถึงอายุ ๕ ขวบ คุณปู่ย้ายไปเรียนโรงเรียนปิยะมหาราชาลัย จังหวัดนครพนม ซาช้นประถมปีท่ ๑
ี
เหมือนเดิม ท่านเล่าว่าตอนย้ายไปน้น ท่านยังอ่านหนังสือไม่ออก ต่อมาอีกไม่นานจึงอ่านออก
ั
เพื่อน ๆ ของท่านสมัยน้นมักพูดว่า “สุภาเว่าไทย บ่ ซัด” (คุณปู่คงติดสาเนียงภาคกลางจาก
ั
�
ี
ี
�
ุ
ครอบครัว) อายได้ ๑๒ ปี บิดาท่านส่งมาเรียนท่โรงเรียนอานวยศลป์ ชันมธยมศกษาปีท่ ๔
ั
ึ
ิ
้
ข้าพเจ้าเข้าใจว่าการนับชั้นเรียนสมัยนั้นคงเป็น ป.๑ - ป.๔ แล้วต่อด้วย ม.๑ - ม.๘ ซึ่งการย้าย
โรงเรียนในครั้งนั้นเป็นการเข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ครั้งแรกของท่าน คราวนี้เพื่อน ๆ ที่กรุงเทพฯ
