Page 116 - พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี
P. 116
116 พระราชทานเพลิงศพ พลเรือเอก สุภา คชเสนี
มักพูดว่า “สุภาพูดไทยไม่ชัด” (คุณปู่คงติดส�าเนียงอีสานมาจากเพื่อนเก่า) ส่วนคุณครูที่กรุงเทพฯ
ก็พูดว่า “นายสุภาเป็นเด็กบ้านนอก” ต่อมาจะด้วยความมุมานะหรือด้วยสติปัญญาของท่านก็ตาม
ี
�
ท่านทาคะแนนได้ ๙๐ กว่าเปอร์เซ็นต์ คุณครูชมว่า “เก่ง” และพาไปกวดวิชาเพิ่มเติมท่บ้าน
ั
่
ุ
ี
ั
่
ื
ั
่
ึ
เมอถึงบ้านคุณครู มีนักเรียนน่งอยู่แล้ว ๔ คน ซงก็คงเป็นนกเรียนระดบเก่งทสดของโรงเรียน
คุณปู่เสียค่าเรียนกวดวิชาเดือนละ ๔ บาท ท่านเล่าว่าอันท่จริงท่านเรียนในช้นเรียนปกติก ็
ั
ี
เข้าใจหมดแล้ว ท่านจึงไม่สู้จะอยากไปนัก มารดาของท่านทราบเรื่องก็เห็นด้วยกับท่านว่าไม่จาเป็น
�
ต้องไป แต่คุณปู่ก็ไม่ได้ขัดคุณครู ยังคงไปเรียนกวดวิชาตามท่คุณครูวางหลักสูตรให้ เรียกว่าผู้น้อย
ี
ื
ี
ไม่ขัดผู้ใหญ่ท่หวังดี และท่านคงถ่อมตนอยู่ไม่ได้แสดงให้คุณครูทราบว่าท่านเข้าใจเน้อหาหมดแล้ว
ื
ี
ี
ั
เม่อถึงการสอบครั้งแรกของภาคเรียนท่ ๑ ท่านสอบได้คะแนนเป็นท่ ๑ ของโรงเรียน ขณะน้นคุณป ู่
อายุเพียง ๑๒ ปี ทางโรงเรียนได้เสนอทางเลือกให้ ๒ ทาง คือ ๑. พาสชั้นเรียน หรือ ๒. เรียนฟรี
ี
เน่องจากอายุท่านยังน้อย คุณครูจึงแนะให้เลือกเรียนฟรี ผู้ปกครองของท่านท่กรุงเทพฯ ได้แจ้งให้
ื
ื
บิดาของท่านทราบ เม่อบิดาของท่านมาถึงกรุงเทพฯ ได้ดูรายงานผลการเรียน ปรากฏว่าบิดาท่าน
ี
ื
แทบไม่เช่อสายตาว่าเด็กท่อายุน้อยจากต่างจังหวัดคนหน่งจะสามารถสอบในโรงเรียนท่มีช่อเสียง
ี
ื
ึ
ี
ื
ของกรุงเทพฯ ได้เป็นท่ ๑ ในเทอมแรก บิดาของท่านได้ให้รางวัลโดยพาท่านไปซ้อปากกา
ื
ั
ี
ท่านได้ใช้ปากกาน้นอยู่ ๒ วัน ก็ถูกล้วงกระเป๋า แต่ท่านไม่ได้บอกเร่องน้กับบิดา เพราะท่านกลัวโดนด ุ
ี
ื
ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่าเร่องปากกาหายน้ ท่านจะเคยเล่าให้ผู้ใดฟังหรือไม่ แม้ว่าเป็นเร่องเล็กน้อย
ื
แต่ก็ทาให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่าได้ใกล้ชิดกับท่านเพราะเป็นเร่องส่วนตัวของท่านเม่อ ๘๐ ปีก่อน
ื
�
ื
ท่านเล่าว่าท่านเรียนดีมาโดยตลอด ซ่งต่อมาท่านเลือกเข้าโรงเรียนนายเรือซ่งจัดว่าเป็นโรงเรียน
ึ
ึ
ที่เข้ายากมากโดยมีเพื่อนคนหนึ่งพาไปสมัครและออกเงินค่าสมัครให้ เพราะเพื่อนของท่านเองก็
คงจะอยากให้ท่านเรียนท่เดียวกัน แต่เพื่อนของท่านกลับสอบไม่ติด เป็นอันว่าท่านต้องแยกกัน
ี
เรียนกับเพื่อน ได้เคยมีเพื่อนของท่านดูเส้นลายมือให้ท่านและทานายว่า ต่อไปท่านจะได้เป็นใหญ่
�
็
ี
้
่
่
ั
่
่
ิ
็
่
่
่
ขาพเจาคดวาวชาดหมอของเพื่อนทานเหนจะไมธรรมดา เพราะตอมากปรากฏอยางททราบกนวา
ิ
้
ู
�
ท่านได้ก้าวสู่ตาแหน่งสูงสุดในวิชาชีพของท่าน คือได้เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด ส่วนในหมู่ญาติ ๆ
ั
ี
ี
คชเสนีน้น คุณปู่สุภาเป็นท่เคารพนับถืออย่างสูงของคนในตระกูล ด้วยความท่ท่านเล่าว่า
ิ
ท่านเป็นผู้ไม่มีโรค ข้าพเจ้าจึงเคยแอบหวังว่าคุณปู่จะอยู่เป็นร่มโพธ์ร่มไทรให้กับลูกหลานอย่างน้อย
ก็ถึงอายุ ๑๐๗ ปี ไม่น้อยไปกว่าคุณย่าจ�าเนียร จ�ารัสเลขการ ปันยารชุน พี่สาวท่านหนึ่งของท่าน
แต่แล้วท่านก็จากไปเมื่อถึงวัย ๙๕ ปีเต็ม
