Page 133 - 30 ปี แห่งความภาคภูมิใจ รพ.กุสุมาลย์
P. 133
ื
ื
ี
ำ
การได้รับการร้องเรียนซ่งถือว่าเป็นเร่องค่อนข้างปกติสาหรับบริบทของคนทางานในบ้านหลังน้ แต่เม่อได้ทบทวนและ
ำ
ึ
ดูในแง่คุณภาพ การร้องเรียนเป็นช่องทางที่ดี ในการที่เราจะได้มีโอกาสพัฒนา มันเป็นโอกาสในการที่เราจะได้ทบทวนและ
ู
ู
ู
พิสูจน์ความจริงใจต่อคนต่องานในการอย่ร่วมกัน ทาให้เราได้เรียนร้การอย่ร่วมกัน ของคนท่ต่างความร้ต่างประสบการณ ์
ี
ู
ำ
ู
ี
ู
ี
ู
ำ
ี
ต่างความร้สึก ท่มาอย่ร่วมกันแล้วทาอย่างไรท่จะอย่ในบ้านหลังน้แล้วมีความสุข จากประสบการณ์ความเจ็บป่วยและถือว่า
ี
ำ
เป็นช่วงเวลาท่เป็นเร่องวิกฤติมากท่สุดในชีวิต เป็นช่วงท่ต้องอาศัยกาลังใจมากท่สุด ในช่วงการรักษาตัวเองจากโรคมะเร็ง
ี
ื
ี
ี
เต้านมและมะเร็งลามเข้ากระดูก เป็นการได้รับโอกาสที่ทำาให้ได้สัมผัสถึงความรัก ความเอื้ออาทร ความห่วงหา ความหวังดี
ู
ู
ั
ี
ในทุกๆมิตรภาพจองคนท่อาศัยอย่ในบ้านหลังน้ ความจริงใจของคนท่อย่ร่วมกัน ท้งในยามทุกข์และยามสุข การได้อย่เคียงข้าง
ี
ี
ู
พี่ๆ น้องๆ เพื่อนร่วมงาน มันเป็นสิ่งที่ประทับใจยากที่จะหาสิ่งใดมาเปรียบ คนเราถ้าได้ความรัก ความจริงใจ ความห่วงใย...
จากคนรอบข้าง พลังของความรู้สึกดีๆ มันสามารถช่วยคนเราได้ มันเป็นความจริงเพราะ แม้ความเจ็บป่วยก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
ในการต่อสู้กับทุกๆ สิ่ง ขอบคุณทุกๆ สิ่งที่รวมกันไว้ในบ้านหลังนี้ สำาหรับคนคนหนึ่งที่ได้รับสิ่งดีๆ เหล่านี้
“ ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ ”
ื
ี
ู
ี
ู
ำ
ร้สึกภูมิใจท่ได้มีโอกาสปฏิบัติงานท่โรงพยาบาลกุสุมาลย์ มีโอกาสได้ร่วมงานกับผ้อานวยการและเพ่อนร่วมงาน
ำ
ี
ี
ำ
ู
ี
ทุกคน ณ โรงพยาบาลกุสุมาลย์แห่งน้ ผ้อานวยการท่ปฏิบัติราชการและมีความเจริญก้าวหน้า ในตาแหน่งท่ระดับสูง
ำ
ู
ื
ำ
ู
นาความภาคภูมิใจมาส่พวกเราชาวกุสุมาลย์ คือ ท่านนายแพทย์อานวย กาจีนะ ดารงตาแหน่งผ้ตรวจราชการกระทรวงเขตพ้นท ี ่
ำ
ำ
เครือข่ายบริการที่ ๒ และท่านนายแพทย์ปรเมษฐ์ กิ่งโก้ ดำารงตำาแหน่งนายแพทย์สาธารณสุขจังหวัดสกลนคร
ี
ชีวิตอาจไม่มีโอกาสอย่ร่วมฉลอง ๔๐ ปี ๕๐ ปี ๖๐ ปี ของบ้านหลังน้ แต่หวังว่าโรงพยาบาลกุสุมาลย์จะยังคงก้าวหน้า
ู
ุ
ี
ต่อไปพร้อมๆ กับคนร่นใหม่ท่มีความต้งใจและม่งหวังท่จะพัฒนาให้โรงพยาบาลกุสุมาลย์เป็นโรงพยาบาลท่มการให้บริการ
ี
ุ
ี
ั
ี
ี
สุขภาพท่มีคุณภาพ เจ้าหน้าท่พ่ๆน้องๆทางานด้วยกันเป็นทีม และมีบรรยากาศในการทางานท่มีความสุข ร่วมแรงร่วมใจ
ี
ี
ี
ำ
ำ
ู
ี
ำ
ื
กันดูแลสุขภาพของลูกหลานชาวไทโส้ของอาเภอกุสุมาลย์และชาวบ้านท่อย่ใกล้เคียงเพ่อให้พวกเขาได้มีโอกาสมีชีวิตและ
สุขภาพที่ยั่งยืนต่อไป
บทสรุปของทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ไม่ว่าจะกอดคอกันร้องให้หรือร้องเพลงฉลองชัย คือ
“ ชีวิตต้องดำาเนินต่อไป ”
129
