Page 103 - หนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทย ม.ปลาย
P. 103

93



                                                                                                     
                                                                                      
                                                                                             
                                                                                               ี
                  มีพุทธลักษณะที่เปนแบบฉบับของตนเอง มีลักษณะโดยสวนรวมใกลความเปนมนุษย มการปนจีวร
                  เปนริ้ว บนพระเศียร ไมมตอมพระเมาลี พระพุทธรูปทสําคัญเหลานี้ คือ พระสัมพุทธพรรณี
                    
                                          ี
                                         
                                                                      ี่
                  พระนิรันตราย และพระพุทธสิหังคปฏิมา พระประธาน ในพระอุโบสถวดราชประดิษฐสถิตมหาสีมาราม
                                                                               ั
                                                                                 ั
                                                                     
                                                              ื
                                                                                                 ั
                  ราชวรวิหาร ในรัชสมัยนี้ มีการสรางพระพุทธรูปยนปางหามญาติเชนกน แตจีวรพระสมยนี้เปนริ้ว
                                                                                                      
                  ใกลเคียงธรรมชาติมากขึ้น ประติมากรรมทสําคัญอกชิ้นหนึ่ง คือ “พระสยามเทวาธราช”
                                                                    ี
                                                                                                    ิ
                                                            ี่
                                                                                           
                  เปนเทวรูปขนาดเล็กหลอดวยทองคําทั้งองคสูง 8 นิ้วฟุต ลักษณะงดงามมาก เปนฝพระหตถของ
                                                                                                   ั
                  พระองคเจาประดิษฐวรการ














                                                   ภาพ : พระสยามเทวาธิราช
                    ที่มา : http://oknation.nationtv.tv/blog/home/blog_data/220/15220/images/2_Travel/001_Bangkok/2011/Mueseam/SakThong/038.JPG

                               สมัยรัชกาลที่ 5 ระยะตนรัชกาล อายุกรุงรัตนโกสินทรจะครบ 100 ป พระบาทสมเด็จ
                  พระจุลจอมเกลาเจาอยูหัว ทรงทํานุบํารุงศิลปะแบบดั้งเดิมอยางมาก มีการปฏิสังขรณวัดวาอาราม

                  ตาง ๆ ปราสาทราชมณเฑียร โดยเฉพาะวัดพระศรีรัตนศาสดาราม เกิดงานประติมากรรมตกแตง
                  ที่สวยงาม ในศาสนสถานแหงนี้มากทสุด งานประติมากรรมสวนใหญเปนฝพระหตถพระองคเจา
                                                                                   
                                                    ี่
                                                                                            ั
                                           
                                                   ิ
                                                  
                                  ั้
                  ประดิษฐวรการทงสิ้น เชน รูปสัตวหมพานต 7 คู บนชานชาลาไพที รอบปราสาทพระเทพบิดร
                  รูปพระบรมราชานุสาวรียประจํารัชกาลที่ 1, 2 และ 3 เปนรูปบุษบกประดิษฐานพระราชลัญจกร
                                                                     
                  บนพานแวนฟา พรอมชางเผือกและฉัตร ตรงมุมดานตะวันตกเฉียงเหนือของปราสาทพระเทพบิดร
                  ปนหลอพระบรมรูป 3 รัชกาล คือ รัชกาลที่ 1 รัชกาลที่ 2 และรัชกาลที่ 3 รวมทั้งปนแกไขรัชกาลท 4
                                                                                                        ี่
                  ที่พระยาจินดารังสรรคปนไว พระบรมรูปทั้ง 4 รัชกาล ปจจุบันประดิษฐานอยูในปราสาทพระเทพบดร
                                                                                                        ิ
                                ี่
                                                             ั่
                                                                          
                            ื
                  เปนรูปเหมอนทแปลกไปจากภาพเหมือนโดยทวไป เพราะเปนศิลปะระยะปรับตัว เปนการผสม
                    
                  ระหวางความตองการที่จะใหรูปปนเหมือนรัชกาลนั้น ๆ กับการสรางรูปใหมีความงามแบบพระหรือ
   98   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108