Page 118 - eng 21001

110

ิ
กริยาชวย “can” (สามารถ) เมื่อเติมคําวา "not" เขาไปจะเขียนตดกันเปน cannot
คํากริยาชวยตวใดทําหนาที่เปนกริยาแท เชน have (กิน,มี) do (ทํา) เวลาทําเปนประโยค
ั
ปฏิเสธ ตองใชกริยาชวย Verb to do เชนเดียวกัน


ํ
4. ประโยคคาสั่ง (Imperative or Order sentence) เปนประโยคที่บอกใหทําหรือ
ั่
ั่
ขอรองใหทําตามที่ผูนั้นบอก ซึ่งผูที่รับคําสงคือผูที่คนสงพูดดวย ซงคนที่จะสั่งจะเปนบุรุษ ที่ 1 คือ
ึ่

ผูพูด (I หรือ We) สวนคนที่ถูกสั่งจะเปนบุรุษที่ 2 (You) เมื่อเปนประโยคคําสั่งจะตัด ประธาน (You)
ออก ประโยคคําสั่งตองขึ้นตนดวยคํากริยาชองที่ 1 เสมอ ซึ่งอาจจะเปนรูปบอกเลาหรือปฏิเสธก็ได

(ตัวอยาง)

 Don't walk on the lawn! หามเดินในสนาม

 Enter your personal code. ใสรหัสสวนตัวของทาน
 Sit down here! นั่งตรงนี้

 Follow me! ตามฉันมา

วิธีการทําประโยคคําสั่ง

Verb + Object + Complement

(กริยา) (กรรม) (สวนขยาย)

ุ
ประโยคคําสงจะเปนประโยคที่สรรพนามบรุษที่ 2 (You) เปนประธานและอยูในรูป
ั่
ั่
ปจจุบันกาลธรรมดา (Present Simple Tense) เสมอ เพราะการที่จะสงหรือขอรองใหใครทํา อะไรจะ
พูดหรือบอกใหทําหรือไมทําในขณะที่พูดนั้น