Page 29 - ข้อขัดแย้ง ล่าสุด

สิทธิในที่ดินตามความหมายของกฎหมายที่ดิน

มี 2 ประการ คือ

ประการแรก กรรมสิทธิ์ หมายถึง ความเป็นเจ้าของ
ซึ่งบุคคล อาจเป็นเจ้าของที่ดินได้โดยการมีกรรมสิทธิ์ โดยรัฐจะ

ออกหนังสือสําคัญแสดงกรรมสิทธิ์ให้ ได้แก่ โฉนดที่ดิน โฉนด
แผนที่ โฉนดตราจองและตราจองที่ตราว่าได้ทําประโยชน์แล้ว

ดังนั้น กรณีการแย่งการครอบครองที่ดินโดยสงบ เปิดเผย และ
เจตนาเป็นเจ้าของติดต่อกันเป็นเวลา 10 ปี จึงจะได้กรรมสิทธิ์

(กรณีดังกล่าวไม่สามารถไกล่เกลี่ยได้)
ประการที่สอง สิทธิครอบครอง หมายถึง สิทธิครอบ

ครองในฐานะเป็นเจ้าของ โดยการทําประโยชน์หรือการยึดถือ
ครองเพื่อ โดยรัฐจะออกหนังสือรับรองการทําประโยชน์หรือ

หลักฐานที่เรียกชื่ออย่างอื่นให้ เช่น หนังสือรับรองการทํา
ประโยชน์ (น.ส.3, น.ส. 3 ก., น.ส. 3 ข.), ใบเหยียบยํ่า ตราจอง

รวมถึงที่ดินที่มีหลักฐานการแจ้งการครอบครองที่ดิน (ส.ค.1)
เป็นต้น ดังนั้น กรณีการแย่งการครอบครองที่ดินโดยมีเจตนา

ยัดถือเพื่อตน เจ้าของเดิมไม่ฟ้งเอาคืนภายใน 1 ปี ผู้นั้นจึงจะได้
ไปซึ่งสิทธิครอบครอง (กรณีดังกล่าวไม่สามารถไกล่เกลี่ยได้)

กรณีที่ 2 ข้อพิพาทระหว่างทายาทเกี่ยวกับทรัพย์มรดก คําว่า “ทรัพย์
มรดก” คือ ทรัพย์สินทุกชนิดของผู้ตายที่ตกทอดแก่ทายาทเมื่อผู้ตายถึงแก่

ความตาย รวมทั้งสิทธิหน้าที่และความรับผิดต่างๆ ที่ผู้ตายมีอยู่ เว้นแต่ตาม
กฎหมายหรือโดยสภาพแล้วเป็นการเฉพาะตัวของผู้ตายโดยแท้ ซึ่งทายาทผู้

มีสิทธิรับมรดกของผู้ตายตามกฎหมายแบ่งออกเป็น 2 ประเกท คือ
ทายาทโดยพินัยกรรม และ ทายาทโดยธรรม ซึ่งทายาทโดยธรรมมี 6

ลําดับ ดังนี้ 1) ผู้สืบสันดาน คือบุตรโดยชอบด้วยกฎหมาย บุตรนอก
กฎหมายที่บิดารับรองแล้ว และบุตรบุญธรรม 2) บิดามารดา ในกรณีบิดา

นั้นเฉพาะบิดาที่ชอบด้วยกฎหมายเท่านั้นที่มีสิทธิรับมรดก 3) พี่น้องร่วม
บิดามารดาเดียวกัน 4) พี่น้องร่วมแต่บิดาหรือมารดาเดียวกัน หรือที่เรียก

กันว่าพี่น้องต่างพ่อหรือต่างแม่ 5) ลุง ป้า น้า อา และ 6) ปู่ ย่า ตา ยาย