Page 38 - สามัคคีเภทคำฉันท์
P. 38

ถอดคาประพนธ ์
               ํ
                    ั
            ั
        อินทรวิเชียรฉนท ฯ
          พระเจาอชาตศัตรูไดแผนดินวัชชีอยางสะดวกและกษัตริยลิจฉวี
  ทั้งหลายก็ถึงซึงความพินาศลมจมเหตุเพราะความแตกแยกกันตางก็มี
        ่
                  ่
  ความยึดมั่นในความคิดของตนผูกโกรธซึงกันและกันตางแยกพรรค
                ั
  แตกสามัคคีกันไมปรองดองกันขาดปญญาที่จะพิจารณาไตรตรอง
                           ั
  เชือถอยความของบรรดาพระโอรสอยางงายดายเหตุที่เปนเชนน้นเพราะ
   ่
                        ็
  กษัตริยแตละพระองคทรงมากไปดวยความหลงจึงทําใหถึงซึงความฉิบหาย
                          ่
  มีภาวะความเปนอยูอันทุกขระทมเสียทั้งแผนดินเกียรติยศและ
        ็
                  
                   ั
                    
                     ่
  ชือเสียงที่เคยมีอยูสวนวัสสการพราหมณน้นนาชืนชมอยางยิ่งเพราะ
   ่
   ็
  เปนเลิศในการกระทํากลอุบายผูรูทั้งหลายมีพระพุทธเจาเปนตนได
                         ็
  ใครครวญพิจารณากลาวสรรเสริญวาชอบแลวในเรืองผลแหง
                      ่
  ความพรอมเพรียงกันความสามัคคีอาจอํานวยใหถึงซึงสภาพแหงความ
                       ่
           ่
  ผาสุกณหมูของตนไมเสือมคลายตลอดไปหากหมูใดมีความสามัคคีรวม
  ชุมนุมกันไมหางเหินกันสิ่งที่ไรประโยชนจะมาสูไดอยางไรความ
                  
                  ั
              ั
        ั
  พรอมเพรียงน้นประเสริฐยิ่งนกเพราะฉะน้นบุคคลใดหวังที่จะไดรับความ
              ็
                          
  เจริญแหงตนและมีกิจธุระอันเปนสวนรวมก็พึงตั้งใจเปนหัวหนาเอาเปนธุระ
                       ็
                             ็
  ดวยตัวของเราเองโดยมิเห็นประโยชนตนแตฝายเดียวควรยกประโยชนให
                    
                 
                              
                       ็
  บุคคลอืนบางนกถึงผูอืนบางตองกลมเกลียวมีความเปนมิตรกันไวตองลด
     ่
           ่
        ึ
                 ื
                 ้
  ทิฐิมานะรูจักขมใจจะทําสิ่งใดก็เอือเฟอกันไมมีความบาดหมางใจผล
               ้
                            ็
            ้
                ั
      
                       
  ประโยชนทั้งหลายที่เกิดขึนก็แบงปนกันไปมากบางนอยบางอยางเปนธรรม
                ๓๔
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43