Page 142 - สอนสนุก สร้างสุข สไตล์สาธิตปทุมวัน เล่ม 4
P. 142
âçàÃÕ¹ÊÒ¸ÔµÁËÒÇÔ·ÂÒÅÑÂÈÃÕ¹¤ÃÔ¹·ÃÇÔâò »·ØÁÇѹ
หากเราเดินไปพบกับเจ้าหน้าที่ธนาคารในตลาดสดก็คงไม่มีใครยื่นเงิน
ของตนเองฝากกับเจ้าหน้าที่คนนั้น ดังนั้นคนเป็นครูจึงมีความยากในอาชีพ
มากกว่าอาชีพอื่น ตรงที่ต้องปฏิบัติตนให้ดำรงอยู่ในฐานะปูชนียบุคคล
ดังที่กล่าวให้ได้ แล้วสิ่งใดล่ะที่จะสามารถเป็นรากฐานของการปฏิบัติตน
ในความเป็นครู ก็คงจะหนีไม่พ้นหลักธรรม คำสั่งสอนขององค์สัมมา-
สัมพุทธเจ้า ที่ว่า จงดำรงตนอยู่ในศีล ในธรรม ตั้งใจเพียรพยายาม
ในการทำความดี เป็นผู้ให้ด้วยใจบริสุทธิ์ ละเว้นการประพฤติชั่ว ผิดศีลธรรม
จรรยา เมื่อพูดดูเหมือนง่ายแต่ยากและกว้างในการปฏิบัติเหลือเกิน
โดยเฉพาะความยากที่สุดตรงที่สิ่งที่คิด ที่ปฏิบัตินั้นถูก ผิด เหมาะสมหรือไม่
ตามใจของตนหรือของใคร แล้วสิ่งใดจะมาใช้เป็นตัวชี้วัด...
หลายคนคงมีหลายคำตอบ แต่คำตอบหนึ่งที่คงจะชี้วัดได้ก็คือ
เรายังคงได้รับความเคารพในฐานะปูชนียบุคคลอยู่หรือไม่ อาชีพครูเป็น
อาชีพที่ไม่สามารถทำให้รวยทรัพย์สินเงินทองได้ นอกจากมีอาชีพเสริม
มีทรัพย์สินเงินทองสั่งสมมาจากบรรพบุรุษ หรือเป็นครูครุธุรกิจตามสมัยนิยม
ดังนั้นคนเป็นครูจึงบริบูรณ์ด้วยทรัพย์ศฤงคารได้ยาก แต่ทุกคนคงปฏิเสธ
ไม่ได้ว่าคนเป็นครูจริง จริง เมื่อไปที่ใด ถึงจะไม่ได้สุขสบายอย่างหรูหรา แต่ก็
ไม่ลำบาก เพราะเหตุใด... ก็เพราะทุกที่เรามีลูกศิษย์คอยต้อนรับช่วยเหลือ
อำนวยความสะดวก หรือกลับมาหาทักทาย ปรึกษายามทุกข์ บอกกล่าว
ยามสุขอย่างน้อยที่สุดก็ไม่น้อยกว่า 1 คน สิ่งเหล่านี้เองที่บอกเราได้
อย่างแน่ชัดว่าเรายังดำรงความเป็นครูและเป็นปูชนียบุคคลอันควรเคารพ
ของศิษย์ แต่ถ้าไม่เป็นดังเช่นที่กล่าว ! ลูกศิษย์ให้ความรู้จัก ทักทายสนิทสนม
เมื่อยามเรียนอยู่ แต่เมื่อเวลาล่วงเลยไป แต่ละรุ่นผ่านเข้ามาและผ่านไป
เหมือนสายน้ำ ไม่ทักทายดูแล นั่นก็คงจะเป็นคำตอบที่ดีเยี่ยมอีกเช่นกันว่า
คุณนั้น... คือครูหรือตัวอะไรในโลกใบนี้
