Page 44 - หนังสือกฐินวัดโนนกุ่ม
P. 44
44
วรรคหนึ่ง บัญญัติว่า ผู้มีอำานาจยื่นคำาร้องขอให้ปล่อยชั่วคราว ได้แก่
(๑) ผู้ต้องหา
(๒) จำาเลย
(๓) ผู้ที่ประโยชน์เกี่ยวข้อง
๒.๒ ผู้มีอำานาจปล่อยชั่วคราว
ผู้มีอำานาจปล่อยชั่วคราว มาตรา ๑๐๖ วรรคสอง บัญญัติไว้
(๑) พนักงานสอบสวน เมื่อผู้ต้องหาถูกควบคุมอยู่และยังมิได้ถูกฟ้องต่อ
ศาลให้ยื่นต่อพนักงานสอบสวน มาตรา ๑๐๖ (๑) ดังนี้ เมื่อยื่นต่อพนักงานสอบสวน
่
็
เป็นอำานาจของพนักงานสอบสวนที่มีอำานาจสั่งปล่อยชั่วคราวได้ เปนการปลอย
ชั่วคราวระหว่างสอบสวน เมื่อพนักงานสอบสอนได้รับคำาร้องให้ปล่อยชั่วคราว
ให้พนักงานสอบสวนสั่งอย่างรวดเร็ว มาตรา ๑๐๗ หากพนักงานสอบสวนไม่สั่ง
คำาร้องอย่างรวดเร็วหรือประวิงการสั่งคำาร้อง อาจเป็นการละเว้นการปฏิบัติหน้าที่
ตาม ป.อ. มาตรา ๑๕๗ ได้ ในการปล่อยชั่วคราวของพนักงานสอบสวนมีอำานาจ
ปล่อยชั่วได้สูงสุดไม่เกิน ๖ เดือน
(๒) พนักงานอัยการ เมื่อผู้ต้องหาถูกควบคุมอยู่และยังมิได้ถูกฟ้องต่อ
ศาลให้ยื่นต่อพนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการ มาตรา ๑๐๖ (๑) การร้องขอ
ให้ปล่อยชั่วคราวในชั้นพนักงานอัยการ เมื่อพนักงานสอบสวนได้ส่งสำานวนคดี
ไปยังพนักงานอัยการแล้ว เมื่อผู้ต้องหาได้รับการปล่อยชั่วคราวในชั้นพนักงาน
สอบสวน ผู้ต้องหายังต้องยื่นขอประกันตัวในชั้นพนักงานอีก เมื่อยื่นคำาร้องต่อ
พนักงานอัยการ เมื่อพนักงานอัยการได้รับคำาร้องให้ปล่อยชั่วคราว ให้พนักงาน
อัยการสั่งอย่างรวดเร็ว มาตรา ๑๐๗ ในการปล่อยชั่วคราวของพนักงานอัยการมี
อำานาจปล่อยชั่วคราวได้สูงสุดไม่เกิน ๖ เดือน
(๓) ศาล เมื่อผู้ต้องหาถูกฟ้องแล้วก่อนศาลชั้นต้นมีคำาพิพากษา ให้ยื่น
ต่อศาลชั้นต้นที่ชำาระคดีนั้น มาตรา ๑๐๖ (๓) (๔) ศาลชั้นต้นมีอำานาจสั่งปล่อย
่
ั
ชวคราวระหว่างการพิจารณาคดีได้ แต่ในกรณีศาลชั้นต้นได้มีคำาพิพากษาแล้ว
และได้ส่งสำานวนคดีไปยังศาลอุทธรณ์หรือศาลฎีกาแล้วแต่กรณี ศาลอุทธรณ์หรือ
ศาลฎีกาเป็นผู้มีอำานาจสั่งปล่อยชั่วคราว
มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล
