Page 118 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 118

The byzantine                                                   babypigU


                       ่
                                  ่
           ประชาชนหมาปาบางส่วนที่อยูในชนเผ่าอีกชนเผ่าหนึ่งที่เขากับไจโรปกครองรวมกัน
                                                                    ่
           มา
                                     ู
                เจโรมนั่งรอเวลาที่เหล่าศัตรจะบุกเขามาตีค่ายของเขาอย่างใจจดใจจ่อ ใบหู
                                           ้
                                ้
                                            ่
           ทั้งสองขางไดยินเสียงฝเทากาวเดินของหมาปานับสิบตัวก าลังวิ่งทะยานมายังพื้นท ี่
                 ้
                     ้
                              ้
                            ี
           ของเขา
                ตั้งแต่ที่เขาถูกวาเลนเซียกัดไปกดูเหมือนว่าจะมีพลังบางอย่างกาเนิดขึ้น เขา
                                        ็

            ้
            ู
                               ้
           รสึกว่าประสาทสัมผัสทุกดานในรางกายเขามันว่องไวยิ่งกว่าเดิมหลายเท่าอย่างที่ไม่
                                    ่
                ็
           เคยเปนมาก่อน
                                                                    ่
                                        ่
                                                                        ็
                                   ์
                                                         ้
                “เจโรม เอาไงต่อ”นาเรซซที่นั่งอยูไม่ไกลกันพูดขึ้น เขาพรอมที่จะกลายรางเปน
                ่
                   ่
           หมาปาอยูทุกๆเมื่อ
                “ประจาที่ของเราไว เราจะไม่กลายราง แต่จะสูกับพวกมันดวยรางมนุษย”
                                          ่
                                                  ้
                                                                     ์
                                                               ่

                              ้
                                                            ้
                                                             ็
                เจโรมกล่าวอย่างเย็นชา ก่อนจะเหยียดมือตรงกรงเล็บคมๆกโผล่ออกมาจาก
                                               ื
           มือทั้งสองขาง นัยน์ตาสีเหลืองวิบวับเปนสีทองเรองรอง เขาสามารถคงรางหมาปา
                    ้
                                                                ่
                                                                      ่
                                        ็
                                             ้
                             ้
                                   ็
           อย่างไม่สมบูรณแบบไดโดยส าเรจเพราะเปนผูที่มีไม่มีวันตาย
                       ์
                                           ็
                และเขาขอสาบานเลยว่า หากพวกมันยังคงลอบท ารายอย่างสกปรกแบบนี้อยู ่
                                                      ้
           อีก แมแต่ความเปนญาติพี่นองเจโรมกจะไม่มีวันใหซานต์ตัสไดอีกเลย...
                ้
                        ็
                                                         ้
                                        ็
                                                 ้
                                ้

                                         118
   113   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123