Page 122 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 122

The byzantine                                                   babypigU


                                 ู
                                       ี

           ปราสาทของตนเองโดยที่หารไม่ว่า ชวิตอันคงกระพันของเจโรมนั้นกาลังช่วยรกษา
                                                                      ั
                                 ้
                                           ื่
           พิษของบาดแผลจนมันค่อยๆสมานตัวกันเรอยๆ
                                                  ี่
                                                                       ์
                                                                ้
                                                   ั
                เจโรมนั่งคุกเข่ากับพื้นดิน หายใจหอบอย่างถรวที่ดันพลาดท่าใหกับซานตตัส
                                     ้
                                   ้
                   ้
                                                        ้
                                  ็
                                                   ่
                                                ้
           แต่อย่างนอยกรงเล็บของเขากไดสรางบาดแผลใหอีกฝายไม่นอยเช่นเดียวกัน

                                                                     ้
                         ื่
                                                              ้

                            ิ
                ค ่าคืนแสนรนเรงของเมืองแห่งนี้กาลังจะสิ้นสุดลงและเหลือไวเพียงแต่ทองฟ้า
                                       ิ
           มืดสนิทที่ช่างโดดเดี่ยวเสียเหลือเกน สายลมเย็นๆและไอหมอกยังคงปกคลุม
                          ์
                              ้
           ปราสาทไบแซนไทนเอาไวโดยรอบ
                                                            ้
                                                  ่
                                    ้
                             ่
                บนเตียงหลังใหญภายในหองของเจโรมนั้นมีรางบอบบางเจาของกลิ่นหอม
                             ้

                                                   ิ
           กาลังนอนหลับใหลไปดวยความเหนื่อยอ่อนที่มีมากเกนปกติ ในยามที่วาเลนเซียนั้น
                                        ิ
                                                   ี
                                 ั
                 ้
                                                                   ิ

                                           ิ
                                                   ่
                    ้
                   ่
                       ิ
           กาลังเขาสูหวงนทราช่างดูน่ารกและบรสุทธ์จนอยากทจะเกบรกษาความบรสุทธ์น้ ี
                                                         ั
                                                       ็
                                                                      ิ
                                                                  ี
               ้
                                                                      ่
           เอาไวใหนานเท่านาน -ไจโรจองมองไปที่แพขนตาสวยลากลงมาจนถึงรมฝปากนุมที่
                                                               ิ
                                ้
                 ้
                              ้
                  ้
           ตนเคยไดลิ้มลองมันมาแลวหนึ่งหน
                                                               ้
                  ิ
                เกดความคิดภายในใจหลายอย่างที่ยังคงสับสนและวิ่งวุนกันใหทั่วไปทั้งหัวใจ
                                                         ่
           ดวงนี้ ไจโรไม่รจรงๆว่าเขาจะสามารถรกคนที่เขากล่าวไวตั้งแต่ไดเจอกันคร้งแรกว่า
                                                     ้
                                                           ้
                        ิ
                                                                  ั
                      ู
                                        ั
                      ้
           จะไม่มีวันรักวาเลนเซียโดยเด็ดขาดไดอย่างไร หากแต่ทุกอย่างในแผนการของเขามัน
                                       ้
           กลับพลิกผัน
                                                                ็
                                        ั
                                    ์
                ความตั้งใจที่จะจับแวมไพรเจาปญหามาฆ่าทิ้งเสียก็กลับกลายเปนว่าแวมไพร ์
                                      ้
           ตนนั้นเปนคูชีวิตของตัวเอง สิ่งที่เขาคิดมาตั้งแต่แรกเลยถูกพับเกบลงกะทันหันอย่าง
                                                          ็
                  ็
                    ่
                   ้
           ที่เขาไม่ไดคาดการณเอาไวก่อน
                           ์
                               ้
                                         122
   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127