Page 144 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 144

The byzantine                                                   babypigU


                       cthe byzantinec xiii










                           ึ้
                                    ี
                                                        ี
                                                   ิ
                         ื
                                                      ่
                       ี
                วาเลนเซยต่นขนในเช้าวันท่สดใส เขาออกไปเดนเลนท่สวนเฉกเชนทุกวัน แต ่
                                                                ่
                                                                     ่
                                            ่
                                                     ี
                                                                    ่
                                               ี
                               ิ
                                                  ื
               ี
                                                                  ี
                                    ่
           วันน้เขากลับพบความปกตบางอยาง บางอยางท่วาคอเสยงของเดกน้อยท่ไมรู้วาดัง
                                                            ็
                                                ่
           มาจากท่ใด
                  ี
                         ่
                           ่
                                        ้
                                          ี
                ‘ฮาๆ ทานพอชวยสอนลูกแบบนันท’
                      ่
                  ่
                                        ่
                                    ่
                                          ้
                เขาชะโงกหน้าพลางสอดสองดูทัวทังสวนกระทังเดนลกเข้ามาภายใน จงเหน
                                                   ่
                                                     ิ
                                                        ึ
                                                                    ึ
                                                                       ็
           ไจโรยนอยูพรอมกับเดกน้อยท่สูงประมาณต้นขาอกฝาย กอนท่เดกน้อยคนนันจะ
                                                      ่
                ื
                                                           ็
                                                         ี
                                                ี
                     ้
                            ็
                   ่
                                                                   ้
                                 ี
                                                  ่
                                                    ี
                                              ี
                          ่
                                    ี
                               ็
                    ็
                ่

           กลายรางเปนหมาปาตัวเลกๆขนสดาขลับและมดวงตาสฟ้าเข้มคล้ายกับดวงตาของ
                  ี
           วาเลนเซยเอง
                “ไจโรนั่นนายทาอะไรน่ะ”

                         ิ
                รางบางตัดสนใจเอยถามอกฝายพรอมทั้งเดนเข้าไปใกล้พวกเขามากยงขน
                                                                      ึ้
                 ่
                                                ิ
                                    ี
                                          ้
                                      ่
                                                                    ิ่
                              ่

                                                        ่
                                                              ี
                                        ่
                                                            ็
                                                                  ่
                                            ี
                                    ่
                                          ื
                “ฉันสอนลูกของเรากลายรางอยู เม่อก้เขาแปลงกายไมสาเรจมหูโผลออกมา
           ด้วยแหนะ”
                “นายจะรบสอนเขาทาไม”

                       ี
                        ็
                          ่
                “เด๋ยวฉันกไมอยูแล้ว ไมอยากเปนภาระให้เจโรมมัน”
                   ี
                                        ็
                                  ่
                            ่
                                         144
   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149