Page 145 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 145

babypigU                                         The Byzantine


                             ิ
                             ้
                                     ์
                 ไจโรวาทังรอยยมแล้วนัยนตาออนโยนกทอดมองลูกหมาปาตัวน้อยวงเลน
                      ่
                        ้
                                                            ่
                                                                    ่
                                                                    ิ
                                        ่
                                                                      ่
                                               ็
                                                                     ี
                                           ้
                                              ่
                                                                    ี
                      ่
                                                               ่
                                                   ี
                                                                       ี
            รอบๆสวนอยางสุขใจ เขาตั้งใจมองภาพนันอยางถงท่สุดราวกับจะไมได้อยูท่น่อก
                                                 ึ
                                                                   ่
            ตอไปแล้ว
              ่
                   ่
                                                     ์
                           ็
                                                        ้
                        ่
                                ิ่
                                                                     ี

                                              ่
                 “ทานแม!”เดกน้อยวงกลับมาในสภาพรางมนุษยตัวจอย ผมยาวตรงสดาขลับ
                                        ี
                                         ิ
                              ึ
                                                ี
                                                                        ็
            หน้าตาละม้ายคล้ายคลงกับไจโรไมมผดเพ้ยนเพยงแตดวงตากลมโตใสแปวนั้นเปนส ี
                                                                  ๋
                                            ี
                                      ่
                                                    ่
            ฟ้าสดดั่งท้องทะเล
                 วาเลนเซยรับเจ้าตัวจอยเข้ามากอดพลางจับมานังบนตักเอาไว้ ลูบหัวทุยเบาๆ
                        ี
                                 ้
                                                     ่
                                     ี
                            ึ
                          ึ
            ไปมาด้วยความรู้สกถงความรักท่มอบให้กัน
                        ้
                          ื
                 “ไคโร เจาด้อมอมแมมหมดแล้ว”วาเลนเซยวาพลางหยกแก้มนุ่มของเด็กน้อย
                                                          ิ
                                                   ่
                                                ี
                  ่
            ท่นังอยูบนตัก
               ่
             ี
                   ิ
                 “คกคก”
                      ิ
                                                                     ็
                                                ่
                                                  ื
                                              ื
                                                               ่
                                        ่
                 “อารมณดเชยวนะ ลูกใครกไมรู้”ไจโรย่นฝามอหนาไปลูบผมนุมของเดกน้อย
                                      ็
                        ์
                           ี
                         ี
            อยางเอนดู
               ่
                  ็
                                                      ิ
                                                                       ่
                                              ิ
                                                               ้
                                                                   ี
                                                                       ิ
                 ไคโรลูกชายของพวกเขานะเปนเดกราเรง ฉลาดคดฉลาดพูดทังยังเรยนรู้สง
                                          ็
                                       ็
                                     ่
                                            ่
                                                        ี
              ่
                                                       ่
                     ่
                  ี
                                                                ี
                                                            ่
                                                                     ิ
                                                   ี
                                          ็
            ตางๆท่เขาถายทอดมันให้ได้อย่างรวดเรว เด็กอายุเพยงแคน้ถ้าไมได้มความพเศษมา
            ตั้งแต่เกด จะเกงกาจได้ถงขนาดน้กคงไมมใครเทยบเหมอน
                               ึ
                                            ี
                        ่
                                                ี
                                                     ื
                                          ่
                                      ็
                  ิ
                                     ี
                         ่
                            ่
                 “ลูกของทานพอไจโรไงครับ”
                 “ไปอาบนากันดกว่าเจาด้อ”
                                    ื
                          ้
                                  ้
                             ี
                                                                     ิ
                 วาเลนเซยอุมเดกน้อยมาวางลงบนพ้นให้เจ้าไคโรตัวน้อยได้เปนฝายเดนตาม
                                            ื
                          ้
                             ็
                                                               ็
                                                                 ่
                        ี
            ทานแมของตนกลับเข้าไปในปราสาท
                  ่
              ่
                                          145
   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150