Page 15 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 15

babypigU                                         The Byzantine


                                                       ้
                                                                ็
                                          ้
                                                      ์
                 วาเลนเซียทอดสายตามองดอกไมหลากสายพันธุดวยแววตาเปนประกายแวว
            วาวพราวระยิบระยับ นัยนตาคูสวยดูงดงามมากยิ่งขึ้นเมื่อรอยยิ้มพร้มเพราเคลา
                                                                 ิ
                                    ่
                                                                         ้
                                 ์
                                                            ิ
                                     ้
            ปรากฏขึ้นในเวลาต่อมา ดวงหนาสวยหวานงดงามยิ่งกว่าหญงอื่นใด ยามที่ไดสบ
                                                                        ้
                       ็
            ดวงตาคูสวยกราวกับทุกอย่างหยุดหมุนไปชั่วขณะหนึ่ง
                   ่
                                    ้
                                         ้
                                      ็
                 "คุณหนูคะ มงกุฎดอกไมเสรจแลวค่ะ"
                      ้
                                ้
                                  ็
                               ้
                                         ้
                                                                 ิ่
                 สาวใชยื่นมงกุฎใหผูเปนนายไดเชยชม เมื่อคุณหนูของเธอยิ้มกรม เธอจึงวาง
                        ่
                                                    ิ
            มงกุฎลงบนกลุมผมสวย คุณหนูของเธองดงามมากจรงๆ
                    ี
                                 ้
                        ็
                 "ทีน้ เรากไปเล่นกันได"
                                                                       ้
                                                    ั
                                                        ้
                 วาเลนเซียลุกขึ้นยืนอย่างอารมณดี แต่คนรบใชของเขากลับท าหนาตา
                                             ์
            เหมือนกับว่าไม่อยากใหเขาออกไปเล่นขางนอกเหมือนอย่างทุกที
                                          ้
                              ้
                          ็
                                                          ้
                                            ้
                 "ฟาล่าห เปนอะไรไป ท าไมถึงท าหนาเหมือนไม่อยากใหเราไป"
                        ์
                                              ้
                 "คือว่า...คือ คุณท่าน บอกกับคุณหนูไวตั้งแต่เมื่อวานนี่คะ ว่าวันน้จะมีแขกมา
                                                                  ี
            พบ"
                                  ้
                    ิ
                 "จรงดวย! เราลืมไปไดยังไงกัน"
                      ้
                                                   ี

                                                                    ้
                 วาเลนเซียทบทวนความทรงจาของเมื่อวานน้ที่ท่านพ่อของตนเองไดพูดเอาไว  ้
                 ้
                                ็
            คับคลายคับคลาว่าแขกเปนคนต่างถนและมาจากเมืองที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล –เขา
                                        ิ่
                   ู
                                         ้
                                                                ้
                ็
                   ้
                                               ี่
                                  ็
                             ้
            เองกไม่รหรอกว่าคนผูนั้นเปนใคร แลวมันเกยวอะไรกับการที่เขาตองไปอยูคอย
                                                                       ่
            ตอนรบดวย
             ้
                   ้
                 ั
                 แตในเม่อทานพอขอ วาเลนเซยจะอยูกได้
                       ื
                          ่
                    ่
                                              ็
                                             ่
                             ่
                                        ี

                  ่
                                                        ้
                                              ุ่
                                                                  ื
                 รางบอบบางเคลื่อนกายหวานหอมกรนกลิ่นดอกไมออกมาจากเรอนเพาะชา
                                                           ื

            และไดพาฮวโก สุนัขจ้งจอกกลับเขาไปในปราสาทดวย –ฮวโกถอเปนสัตวประจาตัวที่
                                                              ็
                                                                  ์
                                                  ้
                                      ้
                 ้
                     ิ
                       ้
                             ิ
                                                          ้
                                                       ิ
                                            ้
                                         ิ
                            ้
                                                                       ็
                                                               ้
                 ้
                                                      ็
                                                ้
                                                        ้
            คอยคุมครองเขา แมเขาจะสื่อสารกับฮวโกไม่ได แต่เรากเขาใจกันไดดีราวกับเปนคน
            คนเดียวกัน
                                           15
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20