Page 19 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 19

babypigU                                         The Byzantine


                                    ้
                      ่
                 หมาปาหนุ่มสูดหายใจเขาจมูกอย่างแรงเมื่อกลิ่นหอมๆนี้ยังคงวนเวียนอยูใน
                                                                         ่
                                                         ่
                               ่
                                                                ู่
            หวงอากาศ –และทันทีที่รางของใครอีกคนที่หันหลังใหกันอยูเมื่อสักครหันกลับมา เจ
             ้
                                                    ้
                    ้
            โรมและเจาของกลิ่นหอมพลันสบสายตากันโดยบังเอิญ
                                                     ์
                                           ้
                                ้
                              ี
                         ้
                  “นาย! เขามาที่น้ไดยังไง จะมาท ารายอะไรสัตวเลี้ยงของเราอีก!!”
                 เสียงหวานดังขึ้นในทันทีที่ไดเห็นใบหนาของเจโรม-คนที่ผลักรางของฮวโกจน
                                                                      ิ
                                              ้
                                                                ่
                                       ้
                                                                        ้
            กระเด็นไปชนกับตนไมเมื่อหลายคืนก่อน เจาของดวงตาสีฟ้าสดจาไดขึ้นใจ
                          ้
                                                               ้
                             ้
                                            ้

                             ้
                                                                      ิ
                                         ็
                  “นี่ยังไม่เลิกใส่รายฉันอีกเหรอ กบอกไปแลวไงว่าฉันนึกว่าเธอโดนหมาจ้งจอก
                                                 ้
                       ็
            ขโมยของ ฉันกแค่ช่วย”
                           ้
                               ่
                                         ้
                 เจโรมล่ะไม่เขาใจรางบางตรงหนาเขา ท่าทางดูแสบไม่ใช่เล่นเลย ไม่น่าเชอว่า
                                                                        ื่
                                          ้
                      ็
            คนคนนี้จะเปนเจาของค าท านายที่ท่านผูเฒ่าหมาปาจะเปนคนกล่าวออกมา
                         ้
                                                  ่
                                                       ็
                                   ์
                     ู
                 “ไม่รล่ะ นายท ารายสัตวเลี้ยงเราก่อน”
                              ้
                     ้
                      ่
                          ่
                 หมาปาหนุมมองรางบางที่ยืนกอดอกบึนปากเหมือนเด็กเอาแต่ใจ ดูท่าว่าที่
                               ่
            บานจะตามใจมากเกนไปสินะ ถึงไดไม่ฟงเหตุผลคนอื่น และยังมีท่าทีเย่อหยิ่ง
                                          ั
                            ิ
             ้
                                       ้
                 “ฉันเปล่าท าสักหน่อย”
                 “นายนั้นแหละท า!”
                                            ้
                 “หยุดก่อนทั้งสองคน เรองนั้นเอาไวทีหลัง เราตองคุยเรองส าคัญเกยวกับตัว
                                                           ื่
                                                                    ี่
                                                     ้
                                   ื่
            ลูกก่อน”
                                                      ้
                                                              ้
                 ท่านวันเดอมารพูดขัดขึ้นมาและดึงตัวรางบางใหนั่งลงที่เกาอี้ไม่ไกลจากตัว
                             ์
                                               ่
            ของท่านเอง
                 “เอ๋? เกยวกับลูก เรองอะไรกันท่านพ่อ บอกลูกมาเดี๋ยวนี้”
                                ื่
                       ี่
                 “ตอนนี้ลูกกาลังตกอยูในอันตราย มีคนตองการกาจัดลูก”


                                  ่
                                               ้
                 “หา! มันเปนไปไดยังไง”
                          ็
                               ้

                   ิ
                 ฟ้ววววววว
                                           19
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24