Page 18 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 18

The byzantine                                                   babypigU


                                      ่
                                              ่
                โรงเรอนเพาะชาขนาดใหญปรากฏอยูเบื้องหนา สายตาคมมองสอดส่อง
                    ื

                                                     ้
                             ้
                                 ้
             ้
           เสนทางเพื่อที่จะจดจาไวไม่ใหโดนคนพวกนี้ตลบหลัง เปนการระวังตัวเอาไวเหมือนท ี่

                                                                   ้
                                                    ็
                             ์
           คนผมเทาว่า –นาเรซซเองกมองไปทั่วเหมือนกับเขานั่นแหละ หมอนี่ยิ่งเปนพวกขี้
                                                                   ็
                                ็
           ระแวง
                             ้
                                   ้
                                         ิ
                            ่
                 “คุณท่านรออยูดานในแลวค่ะ เชญพวกคุณทั้งสองคน”
                    ั
                คนรบใชผายมือใหเขาทั้งสองคน เจโรมเดินเขาไปดานในอย่างไม่ไดคิดอะไร
                                                                   ้
                       ้
                              ้
                                                  ้
                                                       ้
                     ้
                                        ิ
           เพราะพอเขามาถึงในตัวปราสาทจรงๆกไม่ไดมีอะไรไม่ชอบมาพากลเลยสักนิด
                                           ็
                                               ้
           นาเรซซคงจะโล่งใจไปแลว
                 ์
                              ้
                เจโรมมองส ารวจไปทุกทุกที่ในหองโถง การประดับตกแต่งปราสาทดวยสิ่งของ
                                                                  ้
                                        ้
                                                    ่
                                                   ิ
                                               ิ
                                                          ่
                              ็
                                                    ี
                             ี
           มีราคามากมายขนาดน้ กดูสมฐานะสายเลือดบรสุทธ์ทเหลืออยูไม่มากของพวกแวม
           ไพร การที่จะรกษาสายเลือดของตัวเองเอาไวมันช่างยากเย็นนัก เขานับถอท่านวัน
                                                                   ื
                                             ้
                      ั
              ์
           เดอมารจากใจจรงๆ
                        ิ
                 ์
                           ื
                 “มากันแลวหรอ มานั่งตรงนี้สิ”
                        ้
                                                                   ์
                ชายหนุมที่ดูยังหนุ่มยังแน่นแต่อายุไม่ไดวัยเยาวเหมือนดั่งรปลักษณภายนอก
                                                    ์
                                                            ู
                      ่
                                              ้
                  ี
                                   ้
                                                    ์
                                                                    ๊
           ยิ้มและเรยกเขากับเพื่อนสนิทเขาไปหา ท่านวันเดอมารนั่งรอพวกเขาอยู่ที่โตะนั่งอยู ่
                                          ้
                                                            ้
             ้
                               ้
                                               ้
           แลว และมีรางของคนอีกผูที่ยืนหันหลังใหกัน พรอมส่งกลิ่นหอมเขาจมูกเขาจนแทบ
                    ่
                                           ้
                                        ิ
                                                                     ้
           จะทนไม่ไหว –มันหอมหวานยั่วยวนจตใตส านึกของเขา และเขาไม่อยากใหมันถูก
           ปลุกขึ้นมาในเวลานี้
                             ์
                 “ท่านวันเดอมาร สบายดีหรอไม่ครบ”
                                     ื
                                          ั
                 “ฉันสบายดี พวกนายกคงจะนอนหลับสบายดีใช่ไหม เมืองของพวกเราเปน
                                                                        ็
                                  ็
           อย่างไรบาง น่าอยูเหมือนเมืองพวกเจาหรอเปล่า”
                         ่
                  ้
                                       ้
                                          ื
                                                 ั
                 “พวกเราหลับสบายดี ขอบคุณที่ท่านยอมฟงพวกเรา”
                                          18
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23