Page 180 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 180

The byzantine                                                   babypigU


                หมับ!

                            ้
                “ขอบคุณนะ เจาเด็กตาหวาน”
                               ็
                “เด็กที่ไหนกัน เราเปนแม่แลว”
                                     ้
                ไจโรอดที่จะยิ้มกับประโยคน่ารกๆของวาเลนเซียไม่ได เขาจูบปากเล็กแรงๆ
                                                       ้
                                       ั
                             ุ
                                                                    ่
                             ้
                                         ๊
           อย่างหมั่นเขี้ยวแต่ไม่ไดรกล ้าใดๆ เพียงจุบปากเล็กๆนั่นซ ้าๆและกดย ้าจนอีกฝายเซ
                                                      ้
                                                        ั
           เอนตัวไปดานหลัง หากไม่มีแขนของเขากอดประคองเอาไว รบรองว่าเจาตาหวานน ี่
                                                               ้
                   ้
                     ื
           ลมลงไปกับพ้นอย่างแน่นอน
            ้
                                     ้

                                ้
                             ้
                                                     ้
                                                         ้
                “ใจเย็นๆ เดี๋ยวกลมกนจ้าเบากันพอดี”เจโรมเดินเขาไปหามพลางแยกทั้งสอง
                            ็
                               ็
           คนออกจากกัน เขาเองก็เปนคนรักเช่นเดียวกัน ท าไมช่วงนี้เจโรมถึงไดน่าสงสาร
                                                              ้
           ขนาดนี้กไม่ร  ้ ู
                  ็
                                              ่
                เขาตกหลุมรกวาเลนเซียมาตั้งแต่อยูในปา แต่กลับไดตามหลังไจโรอยูเสมอ
                                           ่
                                                       ้
                                                                   ่
                          ั
                                                     ื่
                                          ็
                 ้
                   ็
                          ้
                                               ้
                                                   ิ

           พอจะไดเกบกาไรใหพอหอมปากหอมคอกมีอันตองเกดเรองอะไรสักอย่างขึ้นขัดเวลา
           ของเขา
                        ั
                “โอ๋เอ๋ เรารกเจโรมนะ”
                                                                  ้
                                                                    ้
                  ้
                เจาตัวหอมของเจโรมเคลื่อนกายไปกอดเอวสอบเอาไว พลางเงยหนาชอนดวง
                                                        ้
                                                    ้
                                               ้
                         ่
           ตาหวานๆมองอีกฝาย ท าเอาเจโรมเสียอาการไดแต่ยิ้มดวยความดีใจ

                                            ่
                 ั่
                                               ื
                ฝงทางซานต์ตัสที่นอนหอบหายใจอยูกับพ้นก็ยันตัวลุกขึ้นยืน เขาเดินกลับไป
                                     ้
                                                 ั
                                                ้
                          ้
           หาท่านพ่อของเขาดวยสภาพที่ไม่สูดีนัก แต่กลับไดรบสายตาที่แสดงความผิดหวัง
                                                                  ็
                                                                       ้
                                         ้
                                                     ้
           ตอบกลับมา อีกทั้งท่านพ่อยังเดินหนีหนาเขาไปโดยไม่ไดสนใจว่าเขาจะเปนตายราย
           ดีอย่างไรเลยสักนิด
                                         180
   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185