Page 216 - The byzantine omegaverse #kookv
P. 216

The byzantine                                                   babypigU


                      ่
                ี่
           อย่างถถั้น จนรางของวาเลนเซียสั่นคลอน ผนังบางที่ตอดรัดท่อนเอ็นจนปวดหนึบ
                   ั่
                     ั
           ใกลจะถึงฝงฝนในอีกไม่นาน
              ้
                เขาโนมตัวลงไปจูบปากอิ่มที่ส่งเสียงครางหวานจนสติของเขาเรมขาดหาย
                                                               ิ่
                     ้
                         ้
                 ่
           ชายหนุมมีความตองการมากขึ้นอีกเท่าตัว เขาเพิ่มแรงกระแทกถี่ๆและรวเรว ก่อนจะ
                                                                ั
                                                                  ็
                                                            ้
                                                                     ั
                             ื
                                                          ้
           ถอนตัวตนออกมาจนเกอบสุดล าโดยยังเหลือหัวหยักบานเอาไวใหช่องทางบีบรด
           ตัวตน แลวสอดใส่เขาไปอีกคร้ง
                  ้
                          ้
                                 ั
                หนาทองแบนหดเกรงและไม่ต่างจากรางกายกาย าที่กระตุกตัวเกรงทิ้งตัวลง
                     ้
                                            ่
                               ็
                   ้

                                                                 ็
                                                               ็
           ทับรางบอบบางพรอมกับหยาดน ้าสีขาวขุนที่ฉดพุงเขาไป รางบางเองกปลดปล่อย
                         ้
                                          ่
                                                      ่
                                                  ้
                                                ่
              ่
                                             ี
                                              ้
                                            ้
                 ้
           ความตองการออกมาจนเปรอะเป้อนลอนหนาทองสวย
                                    ื
                ทั้งสองคนนอนเหนื่อยหอบไปกับหญาสีเขียวขจ เจโรมยังคงคาตัวตนของ
                                           ้
                                                   ี
                                                       ิ่
                                                                    ั
                                       ้
                              ้
                    ้
           ตัวเองเอาไว เขาปล่อยใหวาเลนเซียไดพักหายใจก่อนที่จะเรมขยับตัวตนอีกคร้ง
                “อ..อา พอก่อน!”
                    ๊
                “หื้ม ว่าไงนะพี่ไม่ไดยิน”
                               ้
                                   ้
                                                       ู
                                                ้
                                                       ้
                                                 ่
                เจโรมตีหนานิ่งโดยที่แกลงหมุนควงไปมาใหรางเล็กรสึกสยิว โนมตัวลงไป
                                                              ้
                        ้
           ประกบปากจูบหยุดค าพูดของคนตัวหอมเอาไว พรอมทั้งสะโพกสอบที่เคลื่อนตัว
                                              ้
                                                ้
                                 ้
           ออกมาอย่างชาๆแลวกดลึกเขาไปใหม่อีกคร้งอยูอย่างนั้นจนวาเลนเซียเรมมีอารมณ  ์
                                            ั
                          ้
                                                                ิ่
                                               ่
                      ้
                                                                    ้
                         ั
                                        ่
                             ้
                                                   ้
                                                ้
                และความรกอันรอนแรงของทั้งคูที่มีเพียงตนไมบดบังภาพศิลปะเอาไวนั้น ก ็
           ยังไม่ไดจบสิ้นในเรวๆนี้ เสียวครางหวานและเสียงกระเส่าที่ดังไปทั่วพรอมกับเสียง
                 ้
                         ็
                                                               ้
                                          ็
                                               ้
           ลามกที่เกดจากผิวเนื้อกระทบกัน ยังคงเกบเอาไวในวันวานของพวกเขาทั้งสองคน
                   ิ

                                         216
   211   212   213   214   215   216   217   218   219   220   221